Deze week heb ik veel geleerd: o.a. dat het C.H.U. (Centre Hospitalier Universitaire) in de volksmond wordt uitgesproken als 'SJU'. En verder dat de bestralingsmachines (vooral de mijne) om de haverklap 'en panne' zijn. Zo'n 'panne' kan dan makkelijk 2 uur duren, die je daar moet uitzitten en de chauffeur ook, als hij tenminste geen vrachtje tussendoor heeft. Die chauffeurs hebben in mijn ogen een slavenbaan, want vooral nu in vakantietijd, maken ze dagen van 12 uur en om de week ook nog in het weekend. Ik hoop dat ze het overwerk betaald krijgen, i.i.g. krijgen ze de uren die ze in het ziekenhuis moeten wachten niet betaald. Maar ze klagen niet en zijn tevreden met hun job. Ik heb er deze week 6 verschillende gehad, en ze waren allemaal even lief en zorgzaam. Ze begeleidden me helemaal tot aan de afdeling waar ik zijn moet en komen mij daar ook weer afhalen, zodat ik niet bang hoeft te zijn in dit enorme gebouw achtergelaten te worden. Ook als ik naar de bloedprik of de controledokter moet. Gelukkig maar, want ik verdwaal nog in een schoenendoos. De bestralingsafdeling kan ik inmiddels wel blind vinden, zodat de chauffeur een parkeerplekje kan zoeken en ook de bloedprik ga ik zelfstandig naar toe, dus mijn oriëntatie is al aan het verbeteren. Van het bestralen voel ik niks en ook van de chemo heb ik geen last. Alleen de darmen zijn wat in de war. We zijn nog bezig het juiste dieet te vinden, want van het voorgeschreven dieet word je alleen maar slap en verlies je je eetlust. Bovendien krijg ik geheel tegenstrijdige adviezen. De ene dokter zei dat het dieet was om diarrhee te voorkomen, de ander om constipatie te voorkomen. Ik ga dus gewoon weer eten zoals ik gewend was, alleen wat kleinere porties en wat vaker.
De eerste week zit er op, het gaat naar wens, heb geen klachten behalve vermoeidheid. Maar dat is niet zo gek als je bedenkt dat ik per dag zeker 5 à 6 uur van huis ben, tussen de taxirit, het wachten en de bestraling, die overigens maar 10 minuten duurt. Ik denk dat het uiteindelijk voor de Sécu goedkoper uit zou komen om meer machines neer te zetten her en der, hoewel ze 2 miljoen per stuk kosten, zodat al die urendurende, geldverslindende taxiritten voorkomen kunnen worden. Ook prettiger voor de patiënt.
