Boeken, kippen en een dak

 Vroeger wenste mijn moeder mijn vader menigmaal het dak op. 

Ik heb geen reden dat te wensen en denk trouwens dat de uitdrukking niet meer gangbaar is en bovendien zit hij er al op. 

Eerst op Pied Sec plage, in de Charente-Maritime en nu binnenkort op het dak van de gîte in aanbouw. Deze week zal het gebeuren, wind en weder diendende.

Het belangrijke nieuws voor mij is dat ik weer kipjes heb, het leven voelde toch niet compleet zonder. Ze zijn nog jong en bijzonder dom. Ook schijnt het instinct nog niet ontwaakt, want ze weten absoluut niet wat er van een normale kip verwacht wordt. Ze hangen als een stel verveelde pubers hele dagen in het half donkere nachthok rond en pas als ik een stoel voor de ren zet en tegen ze begin te kakelen, komen ze het poortje uit en beginnen ze verwoed in de grond te wroeten. 

Met de corona gaat het goed, mondkapje altijd onder handbereik, want zelfs bij de kippenboer, waar je steeds buiten blijft, want binnen schijnt verboden gebied te zijn, word je geacht een mondkapje te dragen. Ik denk dat je het er binnen harder nodig hebt dan buiten. En in Berlijn zijn de bordelen weer open, alleen zonder rapports sexuels. Wat doen ze er dan? Borduren? Of scrabbelen, zoals de Commender in 'The handmaid's Tale', die met zijn handmaid een verboden scrabbleverhouding had. 

Ik lees nu Sandro Veronesi, Il Colibri. Prachtig boek. In het begin een beetje chaotisch, omdat hij verschillende personen aanvoert in verschillende jaren. Zo hop je van 1983 via 2010 naar 1974. Maar langzamerhand naarmate het boek vordert leer je de personen kennen en raak je helemaal verstrikt in hun levens. Boeiend is het voor mij ook omdat het speelt in Firenze en Roma, waar ik gewoond heb. Ik herken veel uit een ver verleden.

Het volgende boek dat ik van plan ben te gaan lezen is van Olga Tukarczuk, alleen de naam al. In het Nederlands heet het boek 'Jaag je ploeg over de botten van de doden', wat ik een vreemde titel vind. In het Frans heet het 'Sur les ossements des morts', wat al beter klinkt. Ik zal moeten kiezen in welke taal ik het ga lezen, want Pools staat niet op m'n lijstje, helaas.

Verder bid ik op mijn manier voor Alexei Navalny en de mensen die voor hem demonstreren op straat in Moscou. Je moet maar durven..

De jaarlijkse hittegolf.

 Een hittegolf is saai. 's Morgens doen we nog wel wat, Marimon bouwt aan zijn huisje, ik kärcher het kippenhok, zodat eventuele virussen meegebracht uit een legbatterij uit de naden gespoten worden.

Mijn laatste kip is gestorven, niet ten offer aan de vos, maar aan een virus. Niet het coronavirus, maar een ander mysterieus virus meegebracht uit een kippenfokkerij toen ik dacht een goede daad te doen door 6 kippen daaruit te adopteren. Foutje, achter elkaar gingen ze ten onder aan een constante natte bibs (croupion sale). Het hok moet dus schoon, wat geen sinecure is, want er zit van 5 jaar vuil tussen de naden. Ook zoiets, ik moet ze op de een of andere manier leren om de nacht door de brengen op de daartoe geplaatste stokken, i.p.v. in de legkastjes. Wel te begrijpen, ik zou ook liever in een kastje met stro zitten dan op zo'n tochtige stok. 

Na de kärcher en de koffie hebben we het nog gewaagd om naar de plantenboer te rijden, die uitverkoop hield. Bloemen en planten zijn hier schandalig duur. Logisch, want het moet allemaal uit Nederland komen, hoewel het soms hier geteeld wordt. Nederland distributieland. 15 plantjes en struikjes gescoord voor 60 Euro, wat hier een koopje is. Nu nog planten, maar dat is voor na de hittegolf.

Verder gebeurt hier niks. O ja, we hebben de Blauwe Engel opgehaald in Rennes net voor de hittegolf. Gelukkig maar, want 90 km rijden (180 heen en terug) in mijn oude Paarse zonder airco, is niet mijn favoriete bezigheid. Gek, toen ik haar kocht 22 jaar geleden, wilde ik helemaal geen airco. Ik dacht aan het verschil in temperatuur als je uitstapt en meer van die onzin en zag er trouwens geen been in om van Portugal naar Nederland te rijden in de loeihitte, alle raampjes open. Ik heb nog nooit airco gehad in een auto. Maar een mens wordt ouder en lastiger, helaas.

Verderop in de wereld, daar gebeurt het. Er ontploffen silo's in de haven vlak tegen de stad, waar 6 jaar lang een gevaarlijke substantie in opgeslagen ligt zonder duidelijke eigenaar en illegale fruitpukkers in Spanje sterven na 11 uur plukken met 40 graden onder een brandende zon aan een zonnesteek. De sin papeles, ik weet zeker dat ze zo traag zijn met de asielaanvraagbehandelingen omdat een werknemer zonder papieren goedkoper is dan een werknemer met papieren. Ze slapen er op straat omdat ze zonder papieren geen huis kunnen huren. Zonder al die buitenlandse plukkers zou heel Spanje op zijn gat liggen en voor onze meloen zouden we 6 keer zo veel betalen. Und soweiter und sofort. Rare wereld. Ben ik even blij dat er hier nooit wat gebeurt...