maandag 30 maart 2015

Integratiepogingen in la Normandie




Ons garagegebouw met tuinhuisje,vooralsnog zonder bestemming, maar in de toekomst hopelijk, als de gemeente mee wil werken, de woonkeuken van de toekomstige gîte. Op de ruime zolder van de garages, is door de vorige eigenaar al een begin gemaakt van een slaapkamer, annex badkamer en apart toilet.

Maar dit zijn toekomstplannen. Eerst internet!!.

Verder zijn de meeste problemen opgelost. We kunnen douchen in een van de luxueuze, doch uiterst onpraktische badkamers. Marimon heeft in het bad een mengkraan aangebracht, zodat je niet meer hoeft te kiezen tussen ijskoud of kokend heet. Wel is het een minimaal straaltje, maar Marimon gaat binnenkort onder de badkuip een ingreep doen, waarbij zoals beloofd, hardgrondig gevloekt zal worden. In afwachting daarvan stel ik mij tevree met het p.. straaltje. Voor de gastenbadkamer is nog geen oplossing voorhanden. Gasten die zich toch op La Chapelle willen wagen, zullen zich tevreden moeten stellen met een poedelwasje in de wastafel, met behulp van de oude vertrouwde washand. Of een uitgebreid bad nemen.

Het bureau is ingericht (op internet na) en er is ook een heus mini-boudoir voor de kapelvrouwe ingericht in een van de slaapkamertjes onder het dak. Zij kan hier net rechtop staan om haar outfit van de dag in de ikea-spiegel te checken.

De poezen hadden na een dag al bezit van huis en tuin genomen. Zij vinden al die trappen en kamertjes dermate interessant, dat zij de buitenboel laten voor wat het is, tenzij er een meer dan stralende zon schijnt.


De omgeving is prachtig. Ik heb al heel wat fietstochten ondernomen, waarbij ik het gepresteerd heb, om van een tochtje van een uur er een van drie te maken, wegens veelvuldig verdwalen. Maar zodoende leer je wel je omgeving kennen.
De dorpjes lijden, net als overal op het Franse platteland, aan leegloop. Een status die te wijten is aan gebrek aan werk door mechanisatie en gebrek aan vervangende arbeid, met als gevolg de grote trek naar de stad.
De mega supermarkten, zoals overal het geval is, werken ook niet mee aan de instandhouding van kleine middenstand. Hoewel de veelbelovende aankondigingsborden anders beloven, is er veel leegstand. Om te studeren moet je ook naar elders, waardoor via natuurlijke selectie, de minder begaafden achterblijven (en de meeste kinderen maken). 

Wat mij verbaasd is, dat wij het heerlijk vinden om zo super afgelegen te wonen. En we wilden nog wel dichter bij de mensheid! Heer en Meesteres van La Chapelle d'Air Souvre.
Het is een koninklijk gevoel. 

Voor morgen heb ik een afspraak met de buurvrouw (van over de weg), om naar de plaatselijke gym te gaan. Eerste integratiestap.


donderdag 26 maart 2015

Blog vanuit de kroeg.

Dit blogje wordt in alle haast, besprenkeld met Suze, in een café geschreven. Wij zijn er nog steeds niet in geslaagd onze internetboer ervan te overtuigen dat wij niet langer zonder verbinding met de wereld kunnen leven. Ondertussen ruzieën onze twee providers Orange en Free met elkaar over de schuldvraag. Ook geen telefoon meer inmiddels.

Met het huis en onze inburgering, zijn we goed op weg. Bijna alle dozen zijn uitgepakt, de lampjes geïnstalleerd en de keuken in vol bedrijf. Over de Engelse verkoper, die zo aardig was zijn hele inboedel aan ons te schenken, denken we achteraf  dat het achterliggend idee was, dat wij de troep op mochten ruimen. Het huis was (en is) van boven tot onder vergeven van de kitchs. Nu heb je twee soorten kitchs, de leuke en de vreselijke. Het overgrote deel behoorde bij de laatste categorie.


Marimon's bedlampje.

Dus wij tremmen en slepen. We hebben via de Brocantemadame uit het dorp, drie bedden kunnen lozen aan een pater familias, die zeer nodig bedden nodig had voor zijn gestaag uitdijende familie.
Wij er van af, hij blij. Nu zitten we in het café van zijn neef, die zo vriendelijk was, in ruil voor enige borrels, ons op zijn net te gedogen. Intussen hebben wij uit dankbaarheid ons ingeschreven voor een couscous avond alhier.

Ik moet het even hier bij laten, want door de gestaag groeiende hoeveelheid goodwill-consumpties, typ ik niet zo zuiver meer. Ook is de verbinding nogal traag. Dus tot een volgende, wie weet vanuit dit zelfde café.