Een vrolijk lenteblogje

Het is momenteel heel gezellig op La Chapelle, sinds Marimon en ik ieder ons eigen potje koken, dat vervolgens natuurlijk niet op hetzelfde moment klaar is, waardoor we ook niet gelijktijdig eten. Marimon's 5 dagen dieet, voorafgaand aan zijn coloscopie, is n.l. vandaag ingegaan. Weer zo'n heisa ja, want de précancéreuse poliepen die vorig jaar zijn verwijderd, zouden weer aangegroeid kunnen zijn. Beter even controleren.

De lente is nu echt uitgebroken en ik ben helemaal blij.
In de morgen al voor 9 uur op pad voor een vroege fietstocht, want dan ruikt het nog zo lekker allemaal.
Op de terugweg is het boodschappentijd in ons dorpje. We hebben slechts een slager met alimentation, waaronder wat groente en fruit, en een bakker. Ook nog een kapper en sinds kort een hondentoiletteuse. En nog een postkantoor, een garage en een Mairie. Niet veel, maar toch genoeg om een soort drukte te veroorzaken en veel mensen te zien die je ergens van kent. Dat moet ook haast wel, want we zijn overal lid van en zij ook, dus je komt elkaar overal tegen. Bij het klaverjassen in de Salle des Fêtes, bij de Portugal club of de Espérance groep waar we volgende maand zuurkool gaan eten en anders wel bij de gym, de kapper of de garage. Oh en er is ook nog een Brocante...Niet Louis, maar wel een hele aardige dame wiens naam ik nog niet ken.
Het fijne van Franrijk is, dat iedere keer dat je elkaar tegen komt, je weer verrast doet en elkaar omhelst en kust alsof je elkaar jaren niet gezien hebt.

Anemoontje lentekroontje, toon mij je hartje,  doe niet zo bleu.

Ik was niet verlegen, kou hield mij tegen, ik wachtte op een zonnestraal.

Nou, die heb je vandaag. Heerlijk in de zon (apart) zitten eten en onkruidjes getrokken, die harder groeien dan de geplante planten, en een 5dagen menuutje zitten maken, voor mij alleen. Met veel aubergines, die Marimon sopperig vindt met een hard vel. Net of die oesters van hem niet sopperig zijn, met een nog veel harder vel!!

Léon houdt de wacht bij het kattenkruid, dat eens weg mocht lopen.

De kipjes gaan uitstekend, de afgehakte teen is weer aangegroeid. Ze leggen netjes iedere dag een ei, behalve één, die legt altijd een omelet, wat een hoop smurrie geeft. Zij willen niet zeggen wie van hen dat doet, want ze zijn veel te gek op de dooier.

Ich möcht ich wär ein Huhn, ich hät nicht viel zu tun,
Ich legte morgens mal ein Ei und Mittags wär ich frei..

Holland gidsland.

Ik voel mij goed. Ten eerste, omdat ik met zo'n trots gevoel rondloop Nederlandse te zijn. Trots zoals die Rutte daar stond, ferm en onwrikbaar tegenover de Turkse dwingelandij, en trots dat 86% van de Nederlandse bevolking achter deze beslissing stond. Trots dat zo'n klein k..-landje het voortouw neemt in Europa, een aktie waar die laffe Hollande een voorbeeld aan kan nemen.

Ten tweede, omdat wij hier in ons dorpje zo warm ontvangen worden. Donderdag op de pannenkoeken middag in de Salle des Fêtes, waar wij een beetje laat binnenkwamen, en waar er, al zoekend naar een plaatsje, naar ons werd gezwaaid, gebogen en geknikt alsof we het koninklijk paar waren. Er werd niet alleen een tafel voor ons bijgezet, maar er kwamen ook mensen aanzitten alleen om ons niet zo geïsoleerd te laten voelen aan zo'n grote, lege tafel. Waar krijg je dat, een tafel inclusief mensen?. En zondag, toen Marimon in een bomvolle kerk met zijn koor uit Flers een benefietconcert gaf voor de restauratie van het gebouw, werden we ook bijna op handen de kerk uitgedragen. Ik was voor een paar uur 'de vrouw van'. Heerlijk.

And last but not least: De winter is definitief vergangen.
De winterwas hangt aan de lijn en narcissen bloeien overal.

Vanmiddag probeerde ik een pakketje bollen van de Lidl te planten, maar dat viel nog niet mee, want voordat ik de aarde bereikt had, moest ik er eerst een laag grind afschrapen, dan plastic lappen verwijderen, dan boom en struikwortels doorknippen en uit de aarde scheuren. Dan kon er een klein kuiltje gehakt worden met mijn spa, waarbij ik goed op moest letten dat er geen kippenpoot onder zat, wat mij vorige week een keer gebeurde.

Echt waar, er zat een poot onder m'n spa. Zij gaf wel een paar rukjes, want zij zat vast, maar geen kik.. Daaruit concludeerde ik, dat kippen geen gevoel in hun voeten hebben. Het bloedde een beetje en ik dacht nog even over jodium en een pleister. Maar dat zou geen lang leven beschoren zijn geweest, dus ik heb het maar aan Onze Lieve Heer en de natuur overgelaten. Die hebben hun werk goed gedaan, want ik zie geen hinkende kippen.
Gelukkig maar, want kip en ik waren toch wel een beetje geschrokken. Niet dat ze er wat van geleerd heeft, want vandaag zaten ze weer met hun snavel in de gevarenzone.
Kippen zijn echt zo dom.

Telenovelas: Wordt vervolgd.

De afgelopen week hielden ons, behalve het onstuimige weer, twee persberichten bezig, die we met spanning volgden als een feuilleton waar iedere dag, mondjesmaat, een nieuw detail dat tot de ontknoping kon leiden, het daglicht zag.

Het ene verhaal was spannend en bloederig.
In de nacht van 16 februari verdween een hele familie uit Nantes ineens spoorloos. De zus van de vrouw des huizes had alarm geslagen nadat zij twee dagen geen contact met de familie had weten te krijgen. De telefoon werd niet opgenomen, de sociale media bleef stil.Ook verschenen pa en moe niet op hun werk. Speurwerk van de recherche leverde een heleboel slecht weggeboend bloed op. D.N.A. proeven toonden aan dat er veel bloedsporen van de vader en moeder werden gevonden, van de dochter(18) bijna niet en van de zoon(21) enkele in zijn kamer en op zijn mobiel. Het bloed werd voornamelijk gevonden in de slaapkamers en in de gagage. De auto van de zoon was verdwenen.
Aanvankelijk wedden wij op de zoon, die labiel en depressief scheen te zijn en wel vaker een uitlating richting dood had gedaan. Eerst werd de broek van het meisje teruggevonden in een sloot, 300 km. verderop met haar credit card in een zak. Toen haar carte vitale (verzekeringskaart), weer ergens anders. Ook een jeugdboek van de vader met dedicatie, 200 km. de andere kant op, in een bos. De auto werd teruggevonden op een parkeerplaats in Brest, helemaal mooi schoon uitgesopt.
Zo hoorden we iedere dag een detail, dat wij met onze fantasie aanvulden en heel Frankrijk met ons.
Vanmorgen kwam de ontknoping: De ex-schoonbroer heeft bekend. Het was een kwestie van rancune over een verkeerd verdeelde erfenis van jaren geleden. De domoor had zichzelf verraden, door te zeggen dat hij al jaren geen contact meer met de familie gehad had. Maar bloedsporen in de auto toonden zijn D.N.A. (wat is dat toch een meesterlijke uitvinding).
We weten nog geen verdere details, die lezen we morgen bij de koffie in de Ouest France, die sinds kort met de post meekomt.

De andere telenovelas gaat over de presidentsverkiezing op 23 april, die op een fiasco dreigt uit te lopen.
Tegenwoordig krijgen we eerst de verkiezing van een kandidaat uit het rechter kamp en eentje uit het linkerkamp. Hebben we die eenmaal, dan kan de verkiezingsstrijd beginnen.
Aan de rechterkant kwam François Fillon als winnaar uit de strijd, wat ik hem wel gunde, want hij heeft jarenlang met engelengeduld de tweede man achter Sarkozy gespeeld, wat niet mee heeft moeten vallen. Hij leek het toonbeeld van saaie betrouwbaarheid, tot 'Le Canard Enchaîné,' fictieve, doch zeer goed betaalde baantjes voor zijn familie, daterend van enkele jaren geleden, aan het licht bracht. Zijn Engelse vrouw Penelope, verdedigt zich door met enkele kladjes aan te tonen dat ze heus wel eens wat gedaan heeft. Meest het soort werk dat iedere domineesvrouw gratis voor haar man doet, zoals zijn jas afstoffen voor de preek en taalvoutjes uit zijn bergrede halen. Hoewel er een ongeschreven wet bestaat dat een presidentskandidaat tijdens de verkiezingscampagne niet voor het gerecht gesleept wordt, zal hier nu toch een uitzondering op gemaakt worden, want 15 maart wordt de aangeklaagde in het bankje verwacht, hoe monsieur Fillon daar ook tegen geprotesteerd heeft. Marine Le Pen ook, maar die komt niet heeft ze al gezegd. Zij (of haar partij), wordt ook beschuldigd van verduistering van gemeenschapsgelden.

De linkse partijen zijn nog aan het bakkeleien over een kandidaat. We hebben Jean Luc Mélanchon, uiterst links, die wel goede ideën heeft, maar radicaal de grondwet op de schop wil nemen en uit Europa wil stappen. Misschien niet zo'n slecht idee, want er loopt een heleboel scheef hier in Frankrijk, maar ook weer een enorm risico voor dit toch al zo wankele land.

Als links niet de rijen sluit en rechts het boter op hun hoofd niet laat smelten, zitten we straks met het Front National.
Tel uit je winst.

Wordt vervolgd.