Het ene verhaal was spannend en bloederig.
In de nacht van 16 februari verdween een hele familie uit Nantes ineens spoorloos. De zus van de vrouw des huizes had alarm geslagen nadat zij twee dagen geen contact met de familie had weten te krijgen. De telefoon werd niet opgenomen, de sociale media bleef stil.Ook verschenen pa en moe niet op hun werk. Speurwerk van de recherche leverde een heleboel slecht weggeboend bloed op. D.N.A. proeven toonden aan dat er veel bloedsporen van de vader en moeder werden gevonden, van de dochter(18) bijna niet en van de zoon(21) enkele in zijn kamer en op zijn mobiel. Het bloed werd voornamelijk gevonden in de slaapkamers en in de gagage. De auto van de zoon was verdwenen.
Aanvankelijk wedden wij op de zoon, die labiel en depressief scheen te zijn en wel vaker een uitlating richting dood had gedaan. Eerst werd de broek van het meisje teruggevonden in een sloot, 300 km. verderop met haar credit card in een zak. Toen haar carte vitale (verzekeringskaart), weer ergens anders. Ook een jeugdboek van de vader met dedicatie, 200 km. de andere kant op, in een bos. De auto werd teruggevonden op een parkeerplaats in Brest, helemaal mooi schoon uitgesopt.
Zo hoorden we iedere dag een detail, dat wij met onze fantasie aanvulden en heel Frankrijk met ons.
Vanmorgen kwam de ontknoping: De ex-schoonbroer heeft bekend. Het was een kwestie van rancune over een verkeerd verdeelde erfenis van jaren geleden. De domoor had zichzelf verraden, door te zeggen dat hij al jaren geen contact meer met de familie gehad had. Maar bloedsporen in de auto toonden zijn D.N.A. (wat is dat toch een meesterlijke uitvinding).
We weten nog geen verdere details, die lezen we morgen bij de koffie in de Ouest France, die sinds kort met de post meekomt.
De andere telenovelas gaat over de presidentsverkiezing op 23 april, die op een fiasco dreigt uit te lopen.
Tegenwoordig krijgen we eerst de verkiezing van een kandidaat uit het rechter kamp en eentje uit het linkerkamp. Hebben we die eenmaal, dan kan de verkiezingsstrijd beginnen.
Aan de rechterkant kwam François Fillon als winnaar uit de strijd, wat ik hem wel gunde, want hij heeft jarenlang met engelengeduld de tweede man achter Sarkozy gespeeld, wat niet mee heeft moeten vallen. Hij leek het toonbeeld van saaie betrouwbaarheid, tot 'Le Canard Enchaîné,' fictieve, doch zeer goed betaalde baantjes voor zijn familie, daterend van enkele jaren geleden, aan het licht bracht. Zijn Engelse vrouw Penelope, verdedigt zich door met enkele kladjes aan te tonen dat ze heus wel eens wat gedaan heeft. Meest het soort werk dat iedere domineesvrouw gratis voor haar man doet, zoals zijn jas afstoffen voor de preek en taalvoutjes uit zijn bergrede halen. Hoewel er een ongeschreven wet bestaat dat een presidentskandidaat tijdens de verkiezingscampagne niet voor het gerecht gesleept wordt, zal hier nu toch een uitzondering op gemaakt worden, want 15 maart wordt de aangeklaagde in het bankje verwacht, hoe monsieur Fillon daar ook tegen geprotesteerd heeft. Marine Le Pen ook, maar die komt niet heeft ze al gezegd. Zij (of haar partij), wordt ook beschuldigd van verduistering van gemeenschapsgelden.
De linkse partijen zijn nog aan het bakkeleien over een kandidaat. We hebben Jean Luc Mélanchon, uiterst links, die wel goede ideën heeft, maar radicaal de grondwet op de schop wil nemen en uit Europa wil stappen. Misschien niet zo'n slecht idee, want er loopt een heleboel scheef hier in Frankrijk, maar ook weer een enorm risico voor dit toch al zo wankele land.
Als links niet de rijen sluit en rechts het boter op hun hoofd niet laat smelten, zitten we straks met het Front National.
Tel uit je winst.
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten