Onze kippenbaby's

 

We hebben ze de nieuwe kipjes. Gister het hok uitgestoft en ingericht, vandaag naar de markt in Saint Hilaire. Wij waren eigenlijk nooit daar geweest op de gewone weekmarkt, alleen een paar maal op de stinkend drukke, kermisachtige jaarmarkt. Viel dat even mee! Druk, ja dat wel. Maar vrolijk, met kleurtjes en geurtjes en volle terrassen. De auto's stonden tot aan de rand van het stadje geparkeerd, maar we vonden toch nog een onmogelijk gaatje waarin alleen Marimon met zijn uitzonderlijke inparkeerkwaliteiten Blauwtje in kon wringen. Sinds zij gewapend is met een trekhaak, zijn we bijna overmoedig geworden. 

Leuke markt dus, waar van alles te krijgen was, maar op het eerste zicht geen gevogelte! En wij maar lopen met onze kattentransportbox. Bij navraag bleek de afdeling volaille wat buiten de markt te liggen, op het kerkplein. Ha! We hadden hier nog een kleine triomf. Een babbelaar, met wie we in discussie raakten over het kippentransport in een kattentransportbox, dacht dat wij Fransen waren. Meestal zien ze aan mijn neus al dat ik hier niet thuis hoor, dus dit was een opstekertje.

Dat kereltje dat dacht dat de kattentransportbox te kein zou zijn voor de kipjes zou deze foto eens moeten zien. Het lijkt wel een zaal!

Op de terugweg reden we zo voorzichtig alsof we onze borelingen uit de kraamkliniek opgehaald hadden. Hier zijn ze hun hok aanbeland, maar ze durven er nog niet uit. Pas toen ik een uurtje later met de opfokvoerbus rammelde  waren ze er als de kippen bij. 

Maar sindsdien slapen ze. Net als mensenbaby's. Eten, poepen en slapen. Geen lol aan. We gaan om het half uur kijken of ze al wat doen want we vertrouwen het eigenlijk niks dat ze steeds maar slapen, ook net als bij je baby. Als ze krijsen is het niet goed, maar als ze te zoet zijn ook niet. Wat een zorgen nu alweer.
 

Het groeit, bloeit en sterft op dit paradijselijke erf.

 De zomer schiet al lekker op, bijna de langste dag waarop het altijd slecht weer is en nu hopelijk ook. Die lange warme dagen zijn niet aan mij besteed, ik word er doodmoe van. Vandaag gelukkig wat frisser met heerlijk sappige buitjes. Ik voel mij helemaal tevreden, want de eerste huurders van het seizoen zijn veilig aangekomen en hebben het naar hun zin (zij houden ook niet zo van te warm weer), de preitjes zijn eindelijk geplant tussen de buien door, en haan is (toch nog onverwacht) overleden. 

Haan was pas 18 maanden oud, maar gefokt voor de pan, een plof haan, met slechte botten, te hard gegroeid in te korte tijd. Hij liep altijd al slecht, maar de laatste maanden kon hij zich alleen nog maar rollend en klapperend verplaatsen. Hij was helemaal afhankelijk van mijn gunsten, want hij kon zelf niks meer. Zeker een maal per week overwoog ik of ik hem een tikje met de hamer zou geven, maar dan keek hij me zo verwachtingsvol aan en tja het is niet makkelijk om je vriendje de hersens in te slaan, ook al is het voor zijn bestwil.

Daarom was ik zo opgelucht toen ik hem vanmorgen dood aantrof. Hij heeft het helemaal zelf gedaan. Bravo Haan.

En ik heb de preitjes geplant die al een week in een emmer stonden te verinteresten. Ik had ze vorige week gekocht van een hobby tuinder op de vide grenier. 5 euro voor een bosje van 50, dat is niet duur vond mijn buurvrouw Thérèse ook. Maar toen ik ze haar toonde zei ze dat ze niet goed waren omdat er een bobbeltje bij de voet zat. Volgens mij hoort dat zo, maar zij beweerde van niet. Maar goed, ik heb gezegd dat ik ze toch ga planten als experiment. Op internet vond ik niets over bobbeltjes, maar wel dat je ze voor het planten een half uur in een chloorbadje moet zetten met hun voetjes. Natuurlijk geen zuivere chloor, maar 1 op 5 met water gemengd. Had ik ook nog nooit van gehoord. En dan moeten de arme stakkers nog een paar dagen bloot in de zon liggen om uit te harden. Nou, als ze dan nog leven, zijn het inderdaad die-hards die àlles overleven.

 Mijn moestuin heeft er nog nooit zo netjes uitgezien.

Knoflook en sla. Uitjes en een courgette. Bessen, frambozen, aardbeien en nu ook nog preitjes, maar die zijn pas voor februari. En ook nog een heleboel appels in wording aan de diverse bomen. En o ja, de Kaki staat in bloei, dus dat belooft wat.

Woensdag nieuwe kipjes halen op de markt in Saint Hilaire.