Onze kippenbaby's

 

We hebben ze de nieuwe kipjes. Gister het hok uitgestoft en ingericht, vandaag naar de markt in Saint Hilaire. Wij waren eigenlijk nooit daar geweest op de gewone weekmarkt, alleen een paar maal op de stinkend drukke, kermisachtige jaarmarkt. Viel dat even mee! Druk, ja dat wel. Maar vrolijk, met kleurtjes en geurtjes en volle terrassen. De auto's stonden tot aan de rand van het stadje geparkeerd, maar we vonden toch nog een onmogelijk gaatje waarin alleen Marimon met zijn uitzonderlijke inparkeerkwaliteiten Blauwtje in kon wringen. Sinds zij gewapend is met een trekhaak, zijn we bijna overmoedig geworden. 

Leuke markt dus, waar van alles te krijgen was, maar op het eerste zicht geen gevogelte! En wij maar lopen met onze kattentransportbox. Bij navraag bleek de afdeling volaille wat buiten de markt te liggen, op het kerkplein. Ha! We hadden hier nog een kleine triomf. Een babbelaar, met wie we in discussie raakten over het kippentransport in een kattentransportbox, dacht dat wij Fransen waren. Meestal zien ze aan mijn neus al dat ik hier niet thuis hoor, dus dit was een opstekertje.

Dat kereltje dat dacht dat de kattentransportbox te kein zou zijn voor de kipjes zou deze foto eens moeten zien. Het lijkt wel een zaal!

Op de terugweg reden we zo voorzichtig alsof we onze borelingen uit de kraamkliniek opgehaald hadden. Hier zijn ze hun hok aanbeland, maar ze durven er nog niet uit. Pas toen ik een uurtje later met de opfokvoerbus rammelde  waren ze er als de kippen bij. 

Maar sindsdien slapen ze. Net als mensenbaby's. Eten, poepen en slapen. Geen lol aan. We gaan om het half uur kijken of ze al wat doen want we vertrouwen het eigenlijk niks dat ze steeds maar slapen, ook net als bij je baby. Als ze krijsen is het niet goed, maar als ze te zoet zijn ook niet. Wat een zorgen nu alweer.