Einde van de dag, het is al bijna donker en het motregent. Heiligenavond, we zouden niet overdrijven met het eten en drinken, maar we hebben toch weer veel te veel ingeslagen. Marimon, meestal nogal sober, ging op het laatste moment uit zijn bol en bestelde zelfs een traditionele kerstbûche bij de bakker. Een vette kledder waarmee wij de rest van het jaar de Fransen mee voor de gek plegen te houden. Die Fransen met hun tradities... Maar het is blijkbaar besmettelijk.
Overmorgen zitten we, net als iedereen, met een berg restjes en verzuchten we, zoals ieder jaar: hadden we maar een zwerver...
We zouden echt graag een zwerver hebben, eentje die slaapt in een soort hondenhok voor de deur en aan wie je de kliekjes kunt geven. We zouden hem (of haar, maar ik denk dat een haar lastiger is), goed verzorgen. Voldoende dekens, een tochtvrij hok, schone was en eens in de week in bad.
Raymond had echt een zwerver geadopteerd. Jaren geleden al, wij woonden nog op Pied Sec plage. DéDé was semi dakloos, hij woonde in een aftanse caravan, die niet warm te stoken viel. Raymond had hem opgesleept en op zijn erf gezet, dan kon hij binnen slapen als het heel koud was en af en toe mee-eten. Dat af en toe werd steeds vaker en op de duur woonde hij er permanent in huis. Ik weet niet of Paulette, Raymond's compagne, dat nu zo leuk vond, want DéDé dronk nogal en werd dan stront vervelend. En Raymond dronk gezellig mee.
Hoe wij daar zo tussen verzeild raakten is een nogal ingewikkeld verhaal. Na de Corrèze kochten wij een huisje met uitzicht op de Gironde. Wij kochten dat van Claude. Claude kocht het huis van Raymond en Paulette 150 km noordelijker in Surgères en Raymond ging verhuizen naar zijn ouderlijk huis te Soubran, (dat hij geërfd had van zijn moeder) op 10 km. afstand van Pied Sec. Maar het had nogal wat voeten in de aarde voordat iedereen daadwerkelijk in zijn gekochte huis zat. Claude verhuisde wel naar Surgères, maar Paulette wilde niet naar Soubran voordat Raymond het erf had opgeruimd en dat erf was werkelijk met geen pen te beschrijven, zo'n rotzooi. Het leek wel een sloperij. Dan had hij ook nog een hele kietelkooi aan slechtverzorgde beesten. Van ezels tot varkens, ganzen, kippen, honden, noem het maar op. Doordat alle hokken bezet waren kon Claude zijn vogels, kippen, eenden en ander klein grut niet daar heen vervoeren. Het werd onze taak om voor vogelopvang te spelen.
De ménage à trois in Surgères liep trouwens zeer harmonieus, Paulette was blij met de zachtaardige Claude die de vloekende, scheldende en drinkende Raymond een beetje temperde. En zij kon moederen over de magere, zich slecht verzorgende Claude, maakte de lekkerste hapjes voor hem en verloste hem van zijn eenzaamheid.Wij vonden het niet erg om het basement met gewonde vogels te verzorgen, de kooien langs te gaan en ze stuk voor stuk met hun eigen ritueel te begroeten, zoals ze gewend waren.
Zo kwamen we veel bij elkaar over de vloer, vierden zelfs een paar keer kerstfeest bij Raymond en Paulette. Op de duur zat iedereen in zijn eigen huis, maar we bleven elkaar af en toe zien. Spraken Raymond streng toe dat hij zijn dieren beter moest verzorgen en aardiger zijn tegen Paulette, die hij als een slavin behandelde.
We hebben ze niet meer gezien sinds we naar hier zijn verhuisd bijna 7 jaar geleden. Vorige week belde ik Raymond om te vragen hoe het ging. Een klaaglijk zwak stemmetje aan de andere kant van de lijn. Ik dacht dat hij op sterven lag. Hij lag op bed met griep of een gewone verkoudheid. Paulette was in het voorjaar gestorven. DéDé zat in een instituut te kuren om van de drank af te komen. Niemand die hem verzorgde, al zijn broers en zussen waren overleden, helemaal alleen op de wereld. Ja hij had spijt dat hij altijd zo lelijk tegen Paulette had gedaan. Naarmate we langer aan de telefoon zaten hoorde ik hem opknappen, hij kreeg zowaar weer praatjes.
Egoïstische aso, maar o zo vermakelijk. Aso en schreeuwlelijk of niet, we vonden hem toch sympathiek. Ik hoop voor hem dat DéDé gauw terug komt, maar ik denk niet dat de kuur lang zal helpen. Zeker niet met de feestdagen voor de deur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten