Hier poseren mijn moeder en ik in de tuin op de Genieweg, waar ik opgegroeid ben. Het was ongeveer 1964. Moeder droeg haar olifanten streepjurk, die ze uit een goedkoop lapje had gemaakt en zo noemde omdat de jurk haar door het zak-model veel dikker maakte. Om het grijs wat op te fleuren droeg ze er een rode kralenketting bij, en als de gelegenheid zich daartoe leende, rode oorbellen die zij op haar lellen knipte. Ik droeg een blauw, eigenhandig op moeders handaangedreven Singer in elkaar gefröbeld bloesje. Mijn eerste niet helemaal geslaagd werkstuk.
Ik herinner mij die olifant jurk zo goed omdat zij hem droeg toen wij, mijn broer en ik, op onze vrije middag met haar op de fiets naar Wijk aan Zee gingen, om wat te spelen op het strand.
We waren aan het voetballen op het harde zand voor de branding toen zij een flinke schop tegen de bal dacht te geven en miste natuurlijk, want zij miste altijd en met een doffe klap met haar bibs in een natte kuil terecht kwam, waarin zij met olifantjurk, ketting en oorbellen en al werd vastgezogen.
Broer en ik trekken. Ieder aan een arm, waarbij we haar na iedere veroverde 20 cm. gierend van de lach weer lieten terugplonzen. Moeder ook de slappe lach natuurlijk, wat de reddingsaktie er niet simpeler op maakte.
Wat deden wij in onze tienerjaren? Nou dat dus, net zoals de tieners van nu. Onbedaarlijke slappe lach. Maar onze moeder was toch al over de 50 toen. Maar die bleef een tiener... Gelukkig wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten