Kipjes vermoord.

Een uurtje geleden ging ik met een handje sla naar de kipjes. Het was wel heel stil in het hok. Toen zag ik het bruintje, Bernadette, stijf in een hoek liggen. Amarette lag er naast. Een spoor van witte veren leidde ons naar de bosjes, helemaal achterin. Daar lag Pierrette, of wat er van over was.

Het moet een vos geweest zijn, onder de heg door gegraven.

  

Het is erg leeg in het hok. En in mijn hart. Je gaat er toch aan hechten al zijn het 'maar' kippen.

Dag kipjes. We hebben veel van jullie gehouden.

Flora en fauna op Pied Sec Plage

Onze kleine groene lieveling is weer terug! Wat je al niet aantreft op Pied Sec plage.

De maan. Met één ster.

Wilde viooltjes in het gras. Viola Mammola?

Sleutelbloemen groeien overal, soms midden op het pad. Heet hier een cou-cou. Daarom noem ik het altijd een koekoeksbloem.

Kerseboom zonder kersen ter opluistering van het zwembad.

Het gebroken hartje naast het mini-vijvertje. Mijn wondertje, want vorig jaar had ik een flinke volwassen kluit geplant uit de Super-U, maar al na enkele weken gaf hij de geest. Ik dacht door de droogte en had niet verwacht dat hij ooit terug zou komen, zeker niet na een kurkdroge zomer en een voor onze begrippen ijskoude februari.

Ga er zeker meer van aanschaffen als ik ze ergens aantref. J'adore!

Het oeuvre van Marimon vordert gestaag en nog snel ook, en waterpas! Sneller dan het huis van de buurman, dat vorig jaar maart voor het eerst op mijn blog kwam toen men aarzelend begon te bouwen nadat er al een half jaar een bord had gestaan waarop dit werd aangekondigd. Nu, een jaar later lijkt het wel bijna klaar, maar het is nog steeds niet voorzien van een laag crepi, de fosse septique moet nog aan begonnen worden, er staat nog geen keuken in en verder lekt het nu al en had 70 cm. dieper de grond in gemoeten. De kelder staat op de grond in plaats van er in. Al maanden wordt er niets aan gedaan. En de dochter, voor wie het bestemd is, moet al die tijd huur betalen voor haar tijdelijk onderkomen. Tel uit je winst.

Arme Tourtelot. Bovendien valt zijn vrouw de hele dag van haar stokje en herinnert zich van voor niet meer dat ze van achter leeft. Hij sjouwt met haar van ziekenhuis naar poli, niemand weet wat het is. De wachtlijst voor de hartspecialist in Bordeaux is 8 maanden. Ze kan er in september terecht. Leuk vooruitzicht voor ons, als ouder wordende mens. Marimon mag wel oppassen met zijn gespit onder de brandende zon, een levensreddende hartmassage kan ik geen acht maanden volhouden.

Gepantserde slaatjes als een citadel

Aangezien Pipeline toch kans had gezien om een enorme drol tussen de slaatjes te leggen, heb ik een tegenaanval uitgevoerd in de vorm van een gemene stekelomheining. Dat zal haar leren.


Verder heb ik het begin van een buxusplantage aangelegd, morgen foto, en de citroen, mij al een jaar een doorn in het oog wegens waterverslinding met sober resultaat, kosten-baten -werk-verhouding negatief, in de koude grond gezet. Zal hem van de zomer groot plezier doen. Van de winter minder. Dan heb ik ook nog het kleine vijvertje schoongemaakt. Al het stinkende drabbige water met groene algenslierten eruit, de hoeveelheid waterplanten drastisch verminderd, geknipt en geschoren, en vers water er in gepompt. Een pad en een slappige salamander geëvacueerd. Zij vonden het blijkbaar wel een aangename ambiance, maar mijn handen ruiken er nog naar, zeven uur en vijf wasbeurten met savon de Marseille later. De pad is nog uren op het droge blijven suffen onder zijn vieze bruine bladeren. Ik hoop dat hij zo wijs is geweest om weer terug in het schone water te gaan, anders kan het nog lelijk met hem aflopen. Genoeg in die tuin gedaan voor vandaag, maar het was wel weer heerlijk en in de korte broek!

Gister de Citadel in Blaye uitgebreid bezocht terwijl Marimon zich inzong in een van de eeuwenoude bouwsels. Ik was al vaak in de 
Citadel geweest, maar zo nauwkeurig als gister had ik het nog nooit bekeken. Dat kwam omdat ik anderhalf uur moest zoetbrengen terwijl het koor waar Marimon deel van uitmaakt, zich voorbereidde op het jaarlijks concert dat dit jaar hier in deze prachtige Citadel ging plaatsvinden. 

Ik zou hier dolgraag willen wonen, maar de kleine huisjes waar in vroeger tijden de soldatengezinnen woonden, worden nu meestal gebruikt als atelier en/of winkeltje. Er zij wel een paar grotere huizen bewoond, zag ik. Heel mooi, maar weinig privacy. De dagjesmensen trekken er in grote getale door je voortuin, de bordjes met privé en 'van mien laand', negerend. Zo is 't overal wat.

Het koor had succes. En terecht.

Marimon torent weer boven iedereen uit. Fransen zijn nog steeds dwergjes. Maar zingen kunnen ze!

Jonge sla in vochtige bedjes

De tijd gaat wel erg snel, de gebeurtenissen lopen me voorbij. Wacht even jongens, ik kom tijd te kort. Dit gevoel van hollen en haasten komt voornamelijk doordat het groeien in de tuin weer is gelanceerd. Kost toch iedere dag weer een uurtje of drie. Graag gedaan overigens.

Kijk eens wat een lieve slaatjes. 24 stuks die we delen met de chickies, die ik er nog steeds van heb kunnen afhouden. 
Zelfs Pipeline heeft het nog niet als kattebak misbruikt.


Jonge sla


Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
 stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.


Maar jonge sla in maart,
net geplant, slap nog, 
in vochtige bedjes, nee.


Rutger Kopland

 Rechts bij de stokjes is ook nog sla gezaaid. Met kippen heb je nooit genoeg. 

Vanmorgen tussen de irissen gekuist en de dode, bevroren kruiden weggehaald, waaronder een flinke roosmarijnstruik. Morgen op de markt maar wat nieuwtjes halen, want de kruidentuin ziet er nu wel heel kaal uit. Zo'n winter is wel goed voor de kwekers.


Wat gebeurt er nog meer op Pied Sec plage?

Het graven van het bad vordert. Marimon verliest onderweg enkele onsjes.

Zo snel kan het gaan in de natuur. Gister heb ik dit boompje  (Albizia) van nabij geïnspecteerd om te kijken of hij de winter overleefd had. Geen teken van leven. Toch maar zijn deel water gegeven, met het legen van de waterbakken, en nu, voilà een minuscuul knopje. Zou dat nu door dat water komen?

En de Mahonia in bloei.


Verder hebben we op de eerste dag van de lente de Hop gesignaleerd. Hij zat op de achterwei en graasde rustig door tijdens ons opgewonden gespring achter het glas van de keukendeur.


En hebben we weer een boeiende voorstelling mogen beleven van onze favoriete Sociaal-Politiek- Maatschappijkritische uiterst geestige en muzikale toneelgroep de A.M.G.C. (lijkt meer de naam voor een gymnastiekvereniging), l' Atelier de Mécanique Générale Contemporaine, waarvan we al 3 jaar geen voorstelling missen.


In mijn eigen theatergroep is er weer een verschuiving op het relatievlak. Christine, de bedrogen echtgenote, is een liefdesrelatie aangegaan met onze regisseur, die enkele jaren geleden hetzelfde is overkomen. Ik denk dat ze eigenlijk allebei nog van hun bedriegers houden. Hoe lang zal deze stoplaprelatie standhouden? Maakt niet uit, ze zijn er nu mee geholpen.


Ik lees 'de Bezoeker', van Eric Emmanuel Schmitt. In Nederland ooit op de planken gebracht door  Henk van Ulsen als de Bezoeker (God).Wie Freud speelde weet ik niet meer. Ik lees ook 'Les Cailloux Blues' van Christian Signol, een soort streekroman die speelt omstreeks 1900 op het platteland, met alle ellende van dien. En ook nog 'Tonio', van A.F.Th. van der Heijden, over zijn overleden zoon, ook niet zo vrolijk. 
Dan heb ik ook nog leren worteltrekken (van internet) en heb ik voor het eerst een Sudoku moeilijkheidsgraad 11 (expert) opgelost. Zegt niet dat ik niets aan mijn verstandelijke ontwikkeling doe sinds ik mij heb teruggetrokken in la campagne profonde!

De strijd tegen de uitdroging op Pied Sec plage

Het regent en dat komt goed uit want het is zondag zodat we er eindelijk ook echt een rustdag van kunnen maken. Gister heb ik preventief de watervaten op de nu al te droge tuin geleegd en we hebben eindelijk het 500 liter vat dat beneden in de vallei al 5 jaar stond te verinteresten naar boven gehaald, het gat onderin de zijkant gestopt en aangesloten op een goot. Daarom willen we regen zien, om te kijken of de stop het houdt. Dit is hem, prachtig verstopt achter een sub-tropische prikplant.

We hebben nu zes vaten. Twee van 300 liter en vier van 500 liter.

Een grote en een kleine beneden bij het vakantiehuisje, de andere vier boven.

Naast het keukenterras aan de achterkant. Als straks de rozen zijn uitgelopen zie je er geen barst meer van.

Rechts naast de garage, die binnenkort nog blauw geverfd moet, net als de rest. Maar ja, voorlopig is Marimon spits, dus de deur zal nog wel even bruin blijven.

Het vat links van de garage, naast het raampje van de buanderie

(bijkeuken).

Groot vat tegen de badkamer van het huisje.

Klein vat tegen de achterkant van het huisje. Ziet ook niemand. Achter wonen geen mensen, alleen de kippen en die vinden het niet zo erg.

De eerste van de serie milieuplagen die ons zal treffen, d.w.z. waar we rechtsreeks last van ondervinden is de sécheresse, de droogte. Nu al wordt er op het journal télévisé regelmatig aandacht aan besteed. Wellicht moeten we nog eens een tankje kopen en een tractor en dan hop uit het moeras pompen, zoals buurman Tourtelot. Maar je zal zien dat tegen de tijd dat wij dat allemaal bij elkaar gespaard hebben, het verboden zal zijn om openbaar water te pakken. Groenten zullen duurder worder, dus het loont om zelf te telen, maar dan moet je wel water hebben. Eieren zijn, althans in Nederland ook duurder geworden lazen wij. Toch maar een kippefokkerij dan?

Wel een tegenstrijdige aktie om dan een zwembad te gaan zetten. Maar in tijden van hevige waternood kunnen we het altijd nog gebruiken als waterreservoir.

Verder weer een heerlijk Indisch etentje door Marimon bereid.

Kijk maar niet naar mijn strenge hoofd. Dat is de schoolfrik in mij die er steeds meer uitkomt naarmate ik ouder wordt. De waarheid is steeds minder te verhullen met het verstrijken der jaren.

Imbeciel en pedofiel

Eerste zonnebad in de tuin. Ik zit wel een beetje imbeciel te lachen, maar het valt ook niet mee om een foto van jezelf te maken, daar je niet ziet waar je op focust en Marimon was helaas niet voorhanden wegens boodschappen voor een Indische vegetarische maaltijd die morgen zal worden gepresenteerd aan onze gasten en aan onszelf. 

Een bovenstuk en een onderstuk. Het middenstuk heeft de censuur eruit geknipt.

Sinds een dag of 3 is het zulk mooi weer. Nog een paar dagen, zondag gaat het regenen. Gisteravond in Bordeaux, 18:15 h, 25 graden. Dat zou je niet zeggen als je het publiek ziet dat staat te wachten om naar binnen te mogen. Fransen hebben een ander soort lentegevoel dan wij Noorderlingen, blijkbaar.

Gisteravond waren we weer meedenkend publiek bij de creatie van een voorstelling die gaat over de jeugd en hun exhibition op internet. Die jeugd in kwestie, was nu aanwezig om te zien wat de makers toe nu toe van het materiaal (van blog, youtube, facebook geplukt) gebrouwen had. Er waren een lyceumklas en een collègeklas aanwezig, die op een achternamiddag wat ideëen hadden aangedragen. Wij verdenken de bedenker en enige speler in deze creatie ervan, dat hij deze hele voorstelling heeft opgezet om ado's te bekijken en door hen bekeken te worden. De jeugd kon na afloop vragen stellen. Tot onze grote vreugde stelde ze de juiste: Waarom doet U dit eigenlijk? Zijn antwoord was omstandig, stotterend en niet geloofwaardig. Omdat we dan in tweeduizendzoveel kunnen zien wat de jeugd nu denkt. Ammehoela. Tijdens zijn voorstelling ging hij bijna helemaal uit de kleren. Toen hij nog gekleed was, droeg hij over alles heen een badjas. Een kind vroeg: Waarom droeg U een badjas? Om zich beter te kunnen uitkleden lag op het puntje van mijn tong klaar om door de zaal te schallen. Maar de bewaker van mijn boude uitspraken zette er de rem op: Stil, houd je mond, verpest niet alles, veroorzaak geen rel.

Kinderen hebben een zuiver analytisch vermogen, die houd je niet makkelijk voor de gek. De eindvoorstelling, de echte, is over een maand, maar ik vrees het ergste. Ik denk dat het niet beter zal zijn dan de try out die wij gister hebben gezien, behalve een grotere zaal, meer publiek en betere decors. Het zal ons benieuwen. Misschien komt hij nog eens achter slot en grendel. Wij zullen niet optreden als getuigen à décharge. Wordt vervolgd.

Te laat voor onderhandelen

Zo te zien is mijn onderhandelingspositie tot onder het nulpunt gedaald. Marimon is namelijk niet meer tegen te houden. Sinds gister is hij graafs en spits. Alleen Kofi Annan zou hier nog uitkomst kunnen bieden, maar die heeft het te druk in Syrië. En ach, een badje is toch ook wel leuk. Dan wordt het pas echt Pied Sec plage!

Zomerhuis met zwembad

Tot nu toe zwembadhaters, ineens heeft de zoveelste reclame bij ons een zaadje doen ontkiemen. Van de ene dag op de andere zijn we in voor zo'n lelijk kreng. Zou je ook ineens een politieke ommezwaai van links naar rechts kunnen maken? Of van rechts naar links. Of als homosexueel wakker kunnen worden?


Ik zelf ben nog niet helemaal om. Een zwembad oké, maar dan een ingegraven bad, liefst met waterplanten en een visje. Dit laatste idee hebben we opgegeven wegens de moeilijke realiseerbaarheid.


 Een ingegraven bad is natuurlijk veel mooier, maar ook ettelijke malen duurder en veel meer werk. Ook krijg je dan te maken met allerlei veiligheids maatregelen, zoals een hek er omheen met een poortje met ingebouwd alarm, opdat er geen peuters in verdrinken. Niet dat er daar nu zo veel van over het erf rennen, maar je weet maar nooit. Een 'hors sol', op de grond gezet bad zoals op het plaatje, is onze enige mogelijkheid. Maar wel lelijk.


We zijn het nog niet helemaal eens op Pied Sec plage. Ik zou het geval het liefst zo ver mogelijk achterin zetten, maar Marimon vindt dat het voorin moet, zodat de huurders niet zo ver hoeven lopen en hij er oog op kan houden (wat hij overigens niet zal doen, behalve de eerste keer misschien, je gaat toch niet de hele dag naar dat bad zitten staren). Ik denk dat de baders achterin meer privacy hebben. Marimon denkt dat ze juist gezien willen worden. Door wie? De schapen van Tourtelot? Autobestuurders vanaf de weg? Ik denk niet dat ze gezien willen worden. Au contraire.


Het is wel onpraktischer om het ding achterin op te bouwen. Materialen er naar toe brengen, zoals zand en grind en water voor de betonbodem en het bad zelf natuurlijk. Het is ook verder voor  elektriek en water, maar dat is, denk ik, overkomelijk. Enfin, we zijn er nog niet uit. Misschien doen we het wel helemaal niet.

Eindelijk regen

Je zou zeggen dat ik niet helemaal snik ben om in de regen te gaan staan spuiten, en dat klopt ook wel, maar er is een verzachtende omstandigheid, namelijk dat 3 van de 5 waterbakken tot de rand volstonden en er regen voorspeld was. Die ook kwam zoals we zien. Natuurlijk had ik dat gister moeten doen, toen het nog droog en mooi was. Maar gister had ik geen zin en moest ik nodig naar de winkel om een rokje te kopen, wat niet op zondag kan. Dus ik had straf. Maar zo'n straf vond ik het niet, want wat is er mooier dan op zondagmorgen als de hele wereld in de kerk zit of in zijn luie nest ligt buiten in een zacht motregentje de planten te verwennen?

Toen het al te hard begon te regenen en ik trek in koffie kreeg, heb ik de straal op de automatische piloot gezet. De tuinbonen mogen dan zijn overleden, maar de spinazie komt op! Winterspinazie, als dat maar goed gaat. Morgen zet ik nieuwe tuinbonen.

Eergister was het nog zo. Lekker gebakken garnaaltjes met peterselie en knof. Het kan verkeren.