Onze kleine groene lieveling is weer terug! Wat je al niet aantreft op Pied Sec plage.
De maan. Met één ster.
Wilde viooltjes in het gras. Viola Mammola?
Sleutelbloemen groeien overal, soms midden op het pad. Heet hier een cou-cou. Daarom noem ik het altijd een koekoeksbloem.
Kerseboom zonder kersen ter opluistering van het zwembad.
Het gebroken hartje naast het mini-vijvertje. Mijn wondertje, want vorig jaar had ik een flinke volwassen kluit geplant uit de Super-U, maar al na enkele weken gaf hij de geest. Ik dacht door de droogte en had niet verwacht dat hij ooit terug zou komen, zeker niet na een kurkdroge zomer en een voor onze begrippen ijskoude februari.
Ga er zeker meer van aanschaffen als ik ze ergens aantref. J'adore!
Het oeuvre van Marimon vordert gestaag en nog snel ook, en waterpas! Sneller dan het huis van de buurman, dat vorig jaar maart voor het eerst op mijn blog kwam toen men aarzelend begon te bouwen nadat er al een half jaar een bord had gestaan waarop dit werd aangekondigd. Nu, een jaar later lijkt het wel bijna klaar, maar het is nog steeds niet voorzien van een laag crepi, de fosse septique moet nog aan begonnen worden, er staat nog geen keuken in en verder lekt het nu al en had 70 cm. dieper de grond in gemoeten. De kelder staat op de grond in plaats van er in. Al maanden wordt er niets aan gedaan. En de dochter, voor wie het bestemd is, moet al die tijd huur betalen voor haar tijdelijk onderkomen. Tel uit je winst.
Arme Tourtelot. Bovendien valt zijn vrouw de hele dag van haar stokje en herinnert zich van voor niet meer dat ze van achter leeft. Hij sjouwt met haar van ziekenhuis naar poli, niemand weet wat het is. De wachtlijst voor de hartspecialist in Bordeaux is 8 maanden. Ze kan er in september terecht. Leuk vooruitzicht voor ons, als ouder wordende mens. Marimon mag wel oppassen met zijn gespit onder de brandende zon, een levensreddende hartmassage kan ik geen acht maanden volhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten