Pré-verhuizen.

Afgelopen week hebben we eerst, op donderdagmorgen vroeg, nauwelijks aangekleed, monsieur Poupelain ontvangen, die hier langzamerhand kind aan huis aan het worden is, om de fosse septique van de gîte beneden leeg te zuigen. Een uur later kwam een jongeman voor de keuring van beide fosses. Voor beneden waren we niet bang, die is nauwelijks 5 jaar oud. Maar boven, de fosse septique van ons huis, daar deugde volgens ons niets van. Het werkt wel, en de stank valt mee, maar zij voldoet niet aan hedendaagse Europese normen, zij is niet au norme, zoals alles sinds de toetreding tot Europa moet zijn (zou moeten zijn). Europa is hier, door al deze normen en bepalingen, die vaak nergens op slaan, totaal onnodig zijn en alleen maar veel geld kosten en vaak niet werken, niet geliefd. En het lijkt wel of de controleurs van die normen en bepalingen, op de hand van ons onderdanen zijn en stiekem een beetje de grote broer tegen werken. Zo ook deze jongeman. 'Er is wortelgroei in de tank, die moet er uit geknipt en de veroorzaker (de heg), moet gerooid'. 'De bamboe, hoewel wij allen weten dat deze het afvalwater zuiveren, moet gekapt'. 'Of er moet om de bamboe heen een verbinding gelegd met het uitvloeiveld van de fosse beneden, wat makkelijker is' (alleen wat graafwerk). 'Op de beneden fosse, mogen geen plantjes groeien, want de wortels kunnen het buizensysteem binnendringen, er mag alleen gras op'. Ook onzin, want omdat er maar een dun laagje grond op de tank en het filtersysteem ligt, overleven alleen plantjes met platte wortels, de rest is allang verschroeid. Zelfregulerend overlevingssysteem. En gras heeft net zo goed wortels.

Maar uiteindelijk gaf hij ons de raad ons nergens iets van aan te trekken, want wat er allemaal veranderd moest worden was voor de volgende bewoner. Die zullen er ook niets aan doen, want het zijn allemaal richtlijnen die nooit gecontroleerd worden. Behalve als je gaat verhuizen en dan krijg je weer hetzelfde verhaal.

Gister kregen we de keuring voor de elektriek, amiante (asbest) en termieten. Van de laatste twee waren we wel zeker dat zij afwezig waren, maar elektriek blijft altijd spannend, temeer daar het grotendeels Marimon's oeuvre betreft. Maar goedgekeurd!

Nu is het wachten op het doorsturen van de resultaten naar Nicky van de Agence. Daarna zou het voorlopig koopcontract getekend kunnen worden.

Nu de onderneming toch wel concrete vormen begint aan te nemen, krijg ik eindelijk last van verhuiskoorts. Vannacht lag ik in bed in te pakken en hield Marimon wakker door hem tussen twee snurken door een praktische vraag te stellen. Nemen we het bed mee, of laten we het hier? Heu? Snurk. En de isolatieplaten?

We zijn nog wel niet aan het inpakken, maar wel pré-inpakken.
Nemen we dit of dat mee of gaat het naar de troc of de Secours Populaire of naar de vuilnisbak? Wat doen we met al die L.P.'s die we al jaren meeslepen en nooit draaien omdat we geen pick-up meer hebben? Zonde om weg te gooien? Maar je kunt alles zo van internet plukken! En die speakers en die stapels borden? Gaan we ooit nog een etentje geven voor 30 man? Een mens heeft veel te veel clutter. Ik ben een weggooier en Marimon is een verzamelaar.
Er zal nog heel wat onderhandeld moeten worden voor de verhuiswagen voor de deur staat.