Liz en ik in uitgaanstenu. Denk vooral niet dat we naar de opera gingen of naar een verkleedfestijn. Nee, dit was voor onze normale cafékleding anno 1980. Er is veel veranderd sindsdien. Ik denk niet dat je dames in deze kledij nog zult aantreffen in een hedendaags café, hoewel er van alle kanten wordt geroepen dat vintage de hoogste mode is. Niet dat het toen normaal was, maar je kon je toch zo vertonen zonder het café uitgeworpen te worden. Ten minste in Zeeuws-Vlaanderen. In Zaandam werden we in een café geweigerd met de mededeling dat zij niet aan carnaval deden.
In de loop van de tachtiger jaren gingen alle vrijheden die in de jaren zeventig waren veroverd weer zoetjesaan teloor en tegen 1990 had iedereen zich weer vastgelegd in baan, relatie en spijkerbroek.
Ik bekijk iedere avond het Franse journaal, om bij te blijven, maar vooral om mij te ergeren. Het hele regeringsapparaat en alles wat daar omheen zweeft, gaat gekleed in een grijzig pak, de laatste weken afgewerkt met een blauwe stropdas. Zelfs toen gister de minister presidenten van Frankrijk en Engeland op staatsiebezoek waren bij Poetin, droegen zij alle drie een blauwe das. Zouden ze dat van te voren afspreken? Gelukkig doen de dames in het kabinet niet mee met deze dodelijk saaie uniformizering en strooien hun mantelpakjes in alle soorten roze, rood of groen uit over het kale antracietveld. Wat moet er van de mensheid worden, zo vraag ik u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten