De gezondheidszorg in Fankrijk, beter of slechter dan in Nederland?
Ik hoor veel klachten over de gezondheidszorg in Nederland en vooral die in Groot-Brittanië, die totaal op zijn gat schijnt te liggen. In Frankrijk hebben we het probleem van de deserts médicaux, de medische woestijnen, waarmee het tekort aan huisartsen, tandartsen en specialisten in de provincie bedoeld wordt. Om een afspraak met een specialist te krijgen zijn er vaak lange wachttijden en ook moet je wachten op je plekje onder het bestralingsapparaat indien nodig. Als je een tandarts en een huisarts hebt, mag je in je handjes knijpen, maar als je er eenmaal eentje te pakken hebt, zijn ze ook aux petits soins. Zo verwijst onze huisarts je zonder morren door naar welke specialist ook die je wenst te spreken. Alleen zijn ze er soms niet. Een dermatoloog bijvoorbeeld, daar kun je naar fluiten. In de buurt(25 km) zijn ze niet en verderop nemen ze je niet omdat je dan buiten hun klantenstraal valt. Oogarts, 6 maanden wachttijd.
Maar dan ons knuffelziekenhuis in Flers. We zijn er langzamerhand kind aan huis na de 8 jaar dat we hier wonen.
Afgelopen week had ik er een coloscopie. De voorbereiding vind ik vreselijk, met 5 dagen dieet (geen groente, geen fruit, geen melkprodukten(wel yoghurt en harde korstkaas), geen vet, geen volkoren. Dus papbrood met witte rijst, gestoomde vis, mager lapje vlees op de gril, spaghetti met niks. Ik was wel 2 kg afgevallen na 5 dagen, wat voor sommige mensen een voordeel zou zijn. Dan op de 5de dag moet je 2 keer een liter water drinken met een vies poeder, plus een halve liter gewoon vocht, met een tussenpoos van 4 uur. Ik begon om 4 uur en was om 11 uur klaar. Maar dan moet je nog wachten tot die twee en een halve liter er uit gekomen zijn tesamen met je darminhoud, en je moet als toetje nog een purge nemen, een soort zeepoplossing in een plastic flacon die je zelf in je achterste moet spuiten. Dat vergt enige gymnastische toeren en zo lenig ben ik nu ook niet meer (zo bleek). Dat moet je dan ook weer netjes in de W.C. pot afleveren (en niet er naast). Al met al lag ik om 2 uur in bed en om 5 uur moesten we er uit, want we werden om 7 uur in het ziekenhuis verwacht en ik moest eerst douchen en mijn haren wassen tegen de infections nosocomiales, de gevreesde ziekenhuisinfectie. En dan ook nog weer zo'n purge. Veel leed, maar eenmaal in ons ziekenhuis is dat zo vergeten want het is of je in een warm badje komt, zo lief en aardig is iedereen.
Ik hoorde dat je in Nederland zo'n coloscopie zonder narcose moet ondergaan en er daarna zo weer uitgebonjourd wordt. Nou, hier niet hoor. Je krijgt bij binnenkomst een hele vragen lijst over waar je allergisch voor bent, wat voor onderliggende ziektes je hebt, of je gluten lust, hoe je opa heet en weet ik het allemaal nog meer. Dan word je naar een kamer begeleid waar je op een bed mag liggen relaxen, na je te hebben uitgekleed en het operatie hemd te hebben aangetrokken. Je bloeddruk wordt gemeten, er wordt in je mond gekeken of je geen klapperend kunstgebit hebt waar je in zou kunnen stikken. Weer een vragenlijst, hoe heet u, waar bent u geboren en hoe heet uw opa? Ja, want in Frankrijk zeggen ze nog netjes u tegen iedereen die ouder is dan 20. Dan wordt je opgehaald door zo'n stoere beddenpiloot, die je in volle vaart door de gangen rijdt (of je in de kinderwagen ligt), in de lift zet en dan kris kras door de ingewanden van het gebouw naar de catacomben loodst, want daar gebeurt het. Een snoezige anesthesist zet een W.C.plopper op je gezicht. Diep inademen madame. Goed zo..u bent al bijna van de kaart.
En dan word je een klein uurtje later wakker op de uitslaapkamer waar driftig stappende bezige bijtjes de patiënten controleren. Bent u wakker? Vous avez du gaz? Hier een beetje zuurstof, daar een vriendelijk woord. Bloeddruk wordt automatisch gecontroleerd, je ligt aan een druppelaar opdat je niet onverhoeds uitdroogt, af en toe word ik op mijn zij gedraaid om te controleren of er geen drupje bloed op mijn matje ligt. Na een uurtje of zo wordt je bed weer op zijn plaats gereden en mag je nog een uurtje sudderen tot je ontbijt wordt gebracht. Wat wilt u voor ontbijt? Thee, koffie, jus d'orange, hard broodje, beschuitje, toast, boter, marmelade? Alles, ik wil alles!
Om 5 uur komt de gastro-enterologue voorbij die mij vertelt wat hij is tegengekomen tijdens zijn reis door mijn darmen.
Niets!! (één klein poliepje dat leek op een schelpje met zo'n leuk Japans hoedje, vertelde hij vertederd), maar niets dat duidde op iets naars. Over 5 jaar terugkomen. Ik had hem kunnen kussen, maar ja er waren zoveel mensen bij...
Als u koorts mocht krijgen, dit nummer bellen. Als u vannacht mocht gaan bloeden de 15 bellen, die brengen u zo weer terug.
Marimon zat al klaar naast mijn bed. Op weg naar huis sneeuwde het grote vlokken. Net voor donker waren we thuis. Wat een geluk allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten