Vanmorgen ontwaakte ik uit een droom die al vaker langs is gekomen. Heel vaak zelfs, met kleine varianten. Ik bevind mij dan ergens in het buitenland en bedenk dat ik het zwervende leven wel beu ben en naar huis toe wil. Welk huis? Dat van mijn vader en moeder, die ik al heel lang niet gezien heb en die ook niet meer in het huis wonen waarin ik opgegroeid ben. Waar dan wel? Ook bedenk ik mij dat ik weer eens wat geld moet verdienen en misschien zelfs wel een serieuze baan moet zoeken. Maar wat voor baan? Wat kan ik? En trouwens, hoe kom ik thuis, waar en hoe laat gaat de trein. Heb ik nog wel geld voor de trein? Soms ook vind ik mijn ouders. Zij zijn niet veranderd, zelf jonger geworden en ze wonen in een leuk huisje. Blijf je nu een poosje thuis, kind? Ja nu blijf ik, ik ga een baantje zoeken. Maar ik blijf nooit langer dan een uurtje, dan ben ik weer weg. Dan vind ik mij terug in de volgende droom, een paar weken of maanden later. In het buitenland. Geen bagage, geen paspoort, geen geld, geen adresboekje en al helemaal geen mobiele telefoon met nuttige telefoonnummers. Ik ben dan niet in paniek of zo. Ik denk dan:' Komt tijd , komt raad'. En die komt ook altijd.
Maar vanmorgen, toen ik nog nadoezelend uit mijn droom kwam en bezorgd besloot dat ik nodig werk moest gaan zoeken, realiseerde ik mij tot mijn opluchting dat ik volgende maand 75 word. Dat ik niet meer hoef en niet meer kan en niemand mij meer wil..
En ik dacht: Stel dat je wakker wordt en je bent jaren jonger, pakweg 25. Wat zou je dan doen? Je hebt je hele leven nog voor je. Je wordt wakker hier in dit bed in Saint Mars d'Egrenne. Nou, dan zou ik hier zeker niet blijven. Dit is een plaats voor oude mensen. Waar dan wel? In Nederland zijn vele mogelijkheden, maar je moet een hele rits diploma's hebben vandaag de dag en met computers kunnen werken. Dan moet je in een kantoor gaan werken of ergens anders maar altijd achter een lap top, de hele dag achter een scherm, wat voor werk je ook doet. Dan heb ik niet de juiste diploma's dus moet ik weer naar school. Dan kan ik beter wakker worden met 15 jaar, maar dan moet ik weer naar die vreselijke ULO en dan maak ik weer mijn huiswerk niet en blijf ik weer zitten, want algebra en meetkunde snap ik nog steeds niet en scheikunde vind ik een ramp. Boekhouden ook en handelsrekenen ben ik ook niet voor in de wieg gelegd. En er zijn nog steeds geen betaalbare huizen!!
Hier ben ik 22 en werk op een bank aan een gracht in Amsterdam. Geen bal aan, maar een mens moet toch wat en eerlijk gezegd had ik ook wel lol daar, want als je 22 bent heb je overal lol, dat is weer het voordeel. Maar nee, ik hoef geen 15 of 22 meer te zijn, veel te veel gedoe. Laat mij maar lekker 75 zijn. Alleen..., 10 jaar minder mag ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten