Secours Populaire

Het bureau van de Secours Populaire. Links Arlette, die hier de klanten ontvangt, of patiënten of hulpvragers, hoe zullen we ze noemen de mensen die op donderdag en dinsdagmiddag in de rij staan om hun problemen te vertellen, in ruil waarvoor zij hulp hopen te ontvangen. Geen werk, elektriciteitsrekening niet betaald, huurachterstand, koud, geen eten, geen T.V. We delen er voedsel uit, tassen vol. Maar ze moeten er tegenwoordig wel wàt voor betalen. Van 1 tot 5 euro, naar gelang de hoeveelheid. Ze kunnen goedkope kleding en spullen bij ons kopen. Soms voor niks, als ze helemaal geen geld hebben.

Dit is Aude, zij werkt ook bij ons. Ze is een beetje traag in haar hoofd, door zuurstofgebrek in haar hersenpan, als kind opgelopen. Ze werkt goed als je haar aanstuurt en een opdracht tegelijk geeft. Ze is ook een stuk verbeterd sinds haar alcoholische vader het huis uit is, ze is nu bijna normaal eigenlijk.In deze ruimte zitten de klanten te wachten, wordt de verse voorraad kleding uitgezocht en drinken de bénévoles thee.

Afdeling brocante en afschuwelijke damestruien.

Bij de kassa.


De niet zo vermogende mens komt bij ons voor een paar euros shoppen. Vaak is het ook om er eens uit te zijn en iets nieuw-tweedehands aanschaffen geeft ook altijd plezier.
Mijn afdeling is aan de andere kant, baby, kinder en ado kledijen. alles wat nog niet volwassen is dus. Zal er dinsdag een fotootje van maken, hoewel het nu een beetje rommelig is, want het is seizoens wissel. Bergen gooi ik weg, want als het er de hele winter gelegen heeft zonder verkocht te zijn, is er blijkbaar iets mee mis. Denk niet dat mensen hun kinderen alles aantrekken omdat ze arm zijn. Liever naakt dan uit de mode. En zeker geen goedbedoelde door oma gebreide truien, lekker warm maar verkeerd in elkaar genaaid en prikken.


Wat we binnen krijgen aan kleding is kwalitatief steeds minder. Misschien door de goedkope kleding uit India en China, die na een seizoen alleen nog de vuinisbak waard is. Ook kan het zijn dat men zijn gedragen kleding op internet of rommelmarkten verkoopt. Is er bij het Leger des Heils in Nederland ook minder aanbod tegenwoordig? 


Ik doe het graag, die Secours. In mei 2007 kwam ik er voor het eerst. Het werk vond ik leuk en de klanten, maar tussen de vrijwilligers boterde het niet. Ik bemoeide mij dan ook zo min mogelijk met de rest en uiteindelijk ben ik boos weggelopen. Eigenlijk was maar één persoon de oorzaak voor de slechte sfeer. Die is nu weg en daarom ben ik terug. En ook enkele anderen die dat niet openlijk zeggen, want Fransen laten nooit in het achterste van hun tong zien. Maar sinds het vertrek van die ene is het de stemming heel aangenaam en hebben wij een goed samenwerkend team. Van de zomer weer een dagje uit met de kindjes, hoera!