De tweede Paasmorgen kondigt zich in nevels gehuld aan. Dan maar geen vroege wandeling met Marimon, zoals gepland. Maar wel de stofzuiger over de vloer en de hakselaar uit de schuur. De was staat al te draaien. Afgelopen met de luibakkerij! Of Marimon er ook zo over denkt? Het zwembad, of laten we het liever 'le plongeoir' noemen, het plonsbad, want zwemmen kun je niet in 3 meter doorsnee, ligt er stil bij. Nadat Marimon een kleine verkoudheid had opgelopen door met naakt bovenlijf te staan graven en dus transpireren (vies woord, maar zweten is erger), is de installatie gestagneerd, want de grond was inmiddels te hard en later door een paar dagen regen, te plakkerig geworden. Morgen is het allemaal misschien net weer in evenwicht en zal hij de spa weer oppakken, deo volente. Maar vanmiddag, als de mist zal zijn opgetrokken, eerst de beloofde wandeling. Acht kilometer om te beginnen, want ik ben niet zo'n geweldige wandelaar. Bovendien loop ik de halve route in draf achter Marimon aan, die met zijn geweldige passen allang achter een bak koffie zit in een caféetje aan het eindpunt, terwijl ik met mijn tong op m'n schoenen aan kom dweilen. Nee, iets sportiefs doen in gezelschap van Marimon werkt niet inspirerend. Het café of restaurant na afloop gaat beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten