Zwarte zigeuner, geluk van mijn jeugd.

http://www.youtube.com/watch?v=IIQwgf2txt8

Zwarte zigeuner, het lied van mijn jeugd.


 Na de donkere jaren vijftig, waarin  Nederland (en de rest van Europa), nog de te kampen had met de naweëen van de w.o. 2, was er ineens de grote opleving. Iedereen ging meer verdienen en korter werken. Het grote feest van de welvaart kon beginnen. Bij ons thuis was dat te merken door wat meer luxe, een douche, een koelkast, buitenlandse vakanties. Maar ook begon het feesten, het drinken, het dansen en  het cafébezoek. Ik was toen 12 en ik vond het heerlijk. Het café- feest werd veelal bij ons thuis voortgezet en menig nacht werd ik wakker door het dreunend gestamp van ome Chris met zijn accordeon. Slepende tango's trokken door onze salon, waar hartstochtelijk werd gedanst door mijn ouders en hun vrienden plus de aanhang van onbekende herkomst, opgedaan in het café.

Kermis werd in het dorpje A., waar ik geboren werd en opgroeide, met veel inzet gevierd. Hier mijn vader met tante Jopie en haar schoonmoeder tante Kee. In hotel Assumburg, werd ieder jaar op de eerste zondag in oktober, een groot draaiorgel binnen gereden. Het hele halve dorp kwam op de muziek af. Oude mensen uit het bejaardenhuis aan de overkant, zaten langs de kant te kijken naar alles wat nog dansen kon. Kinderen dansten, sprongen en renden tussen de paren door. Iedereen werd in meer of mindere mate teut, het geurde naar drank en de rook was te snijden. Heerlijk.

Mijn moeder met tante Jopie op oorlogspad.
 Op dinsdag van de kermisweek, ontstond vanaf 's morgens een uur of 10, een semi-spontaan feest, dat het eerste deuntje werd genoemd en bezocht werd door iedereen die niet naar zijn werk moest. Niet gehinderd door hun werkende mannen, namen de huisvrouwen het er van, bijgestaan door alle mannen die toevallig in het dorp voorbijkwamen, zoals een vertegenwoordiger, de postbode of de een marskramer. 

Iets ouder geworden deed ik ook aktief mee aan de feestvreugde.
Hier met een medevierder die we kameraadje noemden. Ik weet niet meer hoe hij in het echt heette.

Dit was in 1951, ik was 3 jaar, met mijn zus Rita, die toen 9 was. Deze jas met mutsje, door mijn moeder gemaakt, had ik ook aan toen ik voor het eerst naar de kleuterschool ging, dat weet ik nog. Ging je toen naar kleuterschool op de dag dat je 4 werd? Ik denk het, want ik ben op 1 febr. jarig, zo'n muts heb je eind augustus niet op. Ik kijk niet al te vrolijk, waarschijnlijk onder de indruk van het gebeuren. Hoewel ik nooit meer een café bezoek, (er zijn in Frankrijk geen gezellige café's), vind ik dranklucht nog steeds lekker. Ik heb alleen maar goede herinneringen aan drank in mijn jeugdjaren. Mijn ouders hadden een vrolijke dronk en ze dronken alleen in gezelschap.
 Hulde aan de zwarte zigeuner, geluk van mijn jeugd!