Pop en Lampje.

Zaterdag waren we even naar Bordeaux voor een lampje. Een Tiffany wel te verstaan, want wij  hebben de jaren zeventig nog bewust meegemaakt en dat heeft zijn sporen achtergelaten.

Zij hadden bijna geen wandlampjes, wat hier gek genoeg een 'applique' genoemd wordt. Een applicatie, volgens het woordenboek, een 'ornementaal oplegwerk'. Volgens mij, zo'n geborduurd dingetje dat je ter verfraaing, op een kledingstuk naait. Maar dat is misschien wel hetzelfde.

Maar Fransen benoemen wel vaker dingen verkeerd of zetten het op de verkeerde plaats zoals: 
la gorge, de hals, wordt ook bedoeld: de boezem. Zo heet een b.h., een soutiens-gorge. Een halsophouder dus.
Mal au reins (nieren), als je pijn in de rug hebt en mal au coeur (hart), als je misselijk bent.

Kledingstukken worden ook verkeerd benoemd, d.w.z. dat zij het waarschijnlijk goed hebben, maar dat het bij het over de grens komen verkeerd is gegaan.
Aardappels in de schil, heten pommes de terre en robe de chambre. Aardappels in kamerjas. Niet in een peignoir, want dat is meer een badjas of een kapmantel. Une veste, kan een vest zijn, maar meestal wordt er een colbert mee bedoeld. Terwijl het woord colbert niet bestaat in het Frans. Colbert was wel een minister, heel vroeger. Zou die de colbert geïntroduceerd hebben? Een corsage is het lijfje van een japon, zo eentje die je met haakjes opent (en sluit). Niet te verwarren met korset, wat tot mijn verbazing, in het Nederlands met een k geschreven wordt. Korset, rijglijf, heet warempel gewoon corset in het Frans. Zo leer je nog eens wat.

Maar daar hadden we het niet over. Terug tot onze moutons(schapen). Volgende maand komt er een container uit China met verse appliques in onze favoriete lampenwinkel aan. 
De slaapkamer moet dus nog even wachten. 
Maar als je daar toch rondneust, zie je altijd iets waar je al heel lang naar verlangt hebt en eigenlijk niet buiten kan leven. Zeker niet nadat je het gezien hebt. Zo hebben wij weer een onnodig, maar o zo snoezig lampje mee naar huis genomen.

En dan nog iets dat helemààl niet nodig was: een pop.

Is ze niet snoezig? Het is de pop die ik als kind wilde hebben, maar nooit kreeg omdat ik nu eenmaal een jaren 50 kindje was.

En nog een bij daglicht. Regelrecht uit China, voelt ze zich al aardig thuis op mijn bureau. 

Ach ja, mannen verzamelen autootjes...