Negerzoenen en een hoorapparaat.

Ik heb vandaag weer een mijlpaal bereikt in mijn bestaan, want heb mij een hoortoestel laten aanmeten. Un appareil auditif.

Door dit besluit te nemen, sta ik een punt voor op mijn moeder, die jarenlang het haar omgeving moeilijk gemaakt heeft door haar gestaag toenemende doofheid. Het was niet helemaal duidelijk waarom zij niet aan een hoorapparaat wilde. Enerzijds een tegenstand tegen het vreemde, het nieuwe, en anderzijds een verkeerde kniertigheid, die haar tegenhield geld voor zichzelf uit te geven. Voor die paar maanden...Dit was de verdediging waarmee zij vanaf haar 80ste jaar begon te schermen. Zij is 98 geworden.

Het duurt een poos voor het gehoorverlies bij je doordringt. Net als die kikker in de pan met allengs opwarmend water. Je vraagt wat vaker om herhaling, zet de telefoon wat harder en laat iedereen maar een beetje kletsen als je in een groep bent. Je begint dingen te missen die in het algemeen gezegd worden en vraagt achteraf om uitleg. 'Hoe laat moesten we precies op de vergadering zijn?' 'Wat moesten we meenemen?' Vooral in gezelschap van jonge mensen, die vaak snel en onduidelijk praten. Ik hoor mijn vader (die ook doof was), nog tegen mij zeggen: 'Je moet beter articuleren'. En hoe ik ook bleef beweren dat hij mij niet verstond omdat hij doof was, hij bleef erbij dat ik degene was die onduidelijk sprak. Toen ik mijzelf  dezelfde zin te vaak tegen jongeren hoorde uitspreken, heb ik een afspraak met de oorarts gemaakt. Gehoorverlies: 60 procent links, 30 procent rechts. 
Hoe heb ik mijzelf al die tijd staande kunnen houden?
Ik raad veel en meestal goed. Ik kijk mijn gesprekspartner in de ogen en lees zijn gedachten en bedoelingen. 
Wat was mijn afstudeerproject op de Franse opleiding ook alweer?

-Compenserende strategiëen bij taalvaardigheid-. 

Daar heb ik het allemaal geleerd. Maar zonder dollen, van een één op één gesprek mis ik niets. Het probleem is de afstand.
In ieder geval was het gesprek dat ik vanmiddag had met de proefoortjes in, zeer aangenaam en rustgevend. Nu nog de onderdompeling in een krijsende menigte. Gelukkig kun je ze ook uit doen.

Op de terugweg naar huis hebben Marimon en ik samen een doos negerzoenen leeggegeten. Dat doen we alleen bij blijdschap, teleurstelling of verdriet. Dit was een duidelijk geval van blijdschap.