Happiness alom.

Vanmorgen deelde 'le ministère de l'intérieur' van la République Française, mij officieel mede dat: juffrouw Bakker Krentekakker, haar bij snelheidsovertredingen verloren punten weer terugverdiend had. Hoera, zij heeft er weer 12, zodat zij weer een tijdje aan kan krossen. Bovendien was het stralend weer, zodat we buiten hebben kunnen eten aan de pick-nicktafel en ik de Ouest France heb kunnen lezen in de zon. Zonder zonnebril, maar die moest even op, omdat ik anders mijn fotocamera niet kon bedienen. Het maken van een selfie vind ik nog steeds geen sinecure. 

De bijtjes zijn ook nog steeds wakker en doen zich te goed aan de enige (en mooiste), herfstaster die nog bloeit. Happiness alom.

Natuurlijk niet overal op de wereld, want het nieuws gaf vanmorgen om 7 uur alweer een schietpartij door in een kerk in de Verenigde Staten. Waar anders? Daar kan ik niets aan doen, hadden de kerkganger maar een pistool mee moeten nemen in de kerk, hadden ze terug kunnen schieten. Buiten liepen toevallig wel twee bewapende mannen rond (hier ook altijd in het dorp rond kerktijd), die gingen prompt achter hem aan, maar niet nadat de ene al een klein vuurgevecht met de shooter had gehouden. Kijk, in Amerika beleef je nog eens wat op zondagmorgen. Dan is het hier maar een saaie boel. 

Wat wij nu weer wel hebben, en dat heb je dààr nu weer niet, denk ik, is een overval op een trein op zondagavond. Dat was vorige week, in België. De Walibi midnightspecial kwam vlak voor station Brussel tot stilstand in een tunnel doordat er aan de noodrem werd getrokken door een 100tal jongeren, niet één keer, maar vele malen achter elkaar, zodat de trein daar een paar uur heeft stil moeten staan. Zij bedreigden de treinbestuurder, lieten hem niet bij de noodrem om die te ontgrendelen, duwden en trokken en lieten hem zelfs tekkelen. Ook toen de bestuurder 30 man politie had opgetrommeld, bleven ze gewoon doorgaan met klieren en aan de noodrem trekken. Zij raakten zelfs onderling slaags, omdat de ene groep door wilde en de andere er nog geen genoeg van had.
Ik vind dit een angstwekkend verhaal. Niet zo zeer voor mezelf, 
want ik houd niet van Halloween en nog minder van Walibi, dus ik geloof niet dat ik ooit in Brussel of waar dan ook in een  WalibiHalloween nachttrein terecht kom.
Maar het idee dat een groep jongeren, die elkaar niet eens kennen, zo opgefokt kunnen raken, misschien wel door die enge Halloween, dat ze met z'n allen een trein kunnen gijzelen en waar de politie dan ook nog machteloos tegenover staat. Er is er niet een opgepakt, ze hebben hun gratis lolletje gehad en gingen vrolijk slapen. De conducteur en zijn bijrijder zaten met de geestelijke brokken.
In de krant was er weinig over terug te vinden, alleen het uitgebreide en spannende verslag van de bestuurder.
Over die schietpartij in de States vind ik trouwens ook niks in de kranten. Het wordt zeker al te gewoon.