Alles gaat steeds beter.

De maand november begint goed. We hebben een vaccin en we zijn Trump kwijt. Allebei voor 90 %, maar tegen het einde van het jaar voor de volle 100. De nieuwe president ken ik nog niet zo goed, maar ik heb er wel vertrouwen in, tenslotte heeft hij ervaring opgedaan bij Obama en alles is beter dan Trump. Een middle of the road man, rustig, valt niet op, geen schreeuwlelijk, je zou hem bijna over het hoofd zien. Maar hij heeft een leuke vrouw, dat zegt ook iets over hem en vooral heeft hij een hele goede, intelligente, sprankelende, gezonde, krachtige, aardige vice uitgekozen en bovendien zwart en vrouw. Hij ziet er zelf wat broos uit, de vraag is of hij de inmense taak die op zijn schouders komt te rusten aankan, maar als hij instort onder dit gewicht, dan is ZIJ daar om hem op te vangen en dan zullen we de president hebben waarvan we droomden.

En wij? Met ons gaat het goed, we zijn het alweer gewend de restricties. Een keer in de week naar de Super, the highlight of the week, en dan iedere dag een broodje halen, lege straten, lege winkels. Iedereen zit binnen of in zijn tuin. Onze dagen lijken op elkaar, maar zijn toch nooit hetzelfde. Des morgens een paar uurtjes huishouden, moet ook gebeuren. Ik heb nog nooit in mijn leven een werkster gehad en daar ben ik eigenlijk wel een beetje trots op. Maar ik moet er bij zeggen dat mijn Marimon ook een handige huishoudhulp en niet te vergeten een excellente kok is. Dan heb ik met mezelf afgesproken om iedere dag een half uurtje naar buiten te gaan, meestal hetzelfde weggetje want die is het mooist en de koetjes wachten op me.

Hier is het beginpunt van de wandeling, want de kapel staat bij ons in de tuin.

De weg naar Air Souvre die ik elke morgen loop.

L'air Souvre ligt achter de kapel, maar je kunt er niet rechtstreeks komen want er ligt een meertje tussen en een dal met verwilderde braam en andere struiken. Autre Ville bestaat uit één huisje. Het is van Engelsen, maar die komen bijna niet meer want ze hebben gezondheidsproblemen. L'Air Souvre is een ingestorte boerderij met prachtig uitzicht. Ik heb nooit een eigenaar gezien, maar men zegt dat het ook Engelsen zijn die waarschijnlijk ook kampen met wat voor problemen dan ook. Intussen is hun mooie, oude boerderij met alles er op en er aan half ingestort en overwoekerd door klimop en bramen. 

Ik werk wat in de tuin, speel wat piano. Ik lees een mooi boek en haal mijn Spaans op dat ergens in een hoekje van mijn hersens ligt te verpieteren. Voor straks, na de Lock-Down.

Marimon speelt met zijn nieuwste speeltje, een heuse drône. 

En sinds gister hebben we Netflix. Wij komen de Lock Down wel door.