Omdat er in deze winterse augustusmaand geen buitenpretjes te beleven zijn, richten wij ons maar op binnenpretjes. Zo besloot ik gister om mijn naai/strijk/ wasdroog/logeer/ privé kamer te re-looken. In gangbaar Franglais, te re-looker, uit te spreken als relooké.
Ten eerste die vreselijke Leen Bakker hangkast er uit. Maar waar moeten dan de winterjassen naar toe.
Als we nu een hangkast met legplanken kopen en in de slaapkamer zetten en het gruwelijke ikea ladenkastje in het boudoir en de dekenkist op de plek van het gruwelijke ladenkastje en een lage kast voor alle troepjes die rondzwerven in mijn privé/ werk/ logeer/naai/strijk/wasdroogkamer. Twee kasten dus. Na enig meetwerk op naar de brocante in Gorron, 18 km. van hier.
Daar vonden we precies wat we zochten. De kasten opgemeten en terug naar huis om de beschikbare ruimte nog eens op te meten. Het valt namelijk niet mee om iets te vinden dat past onder die schuine wanden.
Weer terug naar onze kasten. Ze staan er nog, gelukkig. Maar ineens realiseren we ons, na twee keer heen en weer te zijn gereden, dat we wel de hoogte, de breedte, de diepte hebben opgemeten, maar niet het gewicht. We voelen er eens aan en krijgen de kast nog geen centimeter van de grond. En dan moet hij ook nog de trap op en een draai maken in het trappenhuis. We hebben wel een hele sterke buurman, een oud rugbyspeler die we plegen in te zetten voor dat soort klusjes, maar zelfs dan..
Moeten we dan toch maar aan de Ikeakast, die je in stukjes de trap op kunt dragen?
Nee, dan nog liever de troepjes in verhuisdozen bewaren, of carrément weggooien.
Maar we krijgen nog een tweede kans. Emmaüs of in de volksmond Abbé Pierre, waar we al eerder een oude, uitneembare kast hebben gevonden.
Waar we uiteindelijk mee thuiskwamen was een snoezig schemerlampje die we kregen voor 3 euro omdat er een barst in het glas zat.
Geen bezwaar, ik houd wel van dingen of mensen met een barstje of een scheurtje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten