Moestuinverslaving

Ik weet niet waar dat nu precies aan ligt, maar op een bepaald tijdstip in het voorjaar komt het over me, de moestuinkriebels, die meestal overgaan in een regelrechte verslaving. 

 

Vooral nu met dat mooie weer en de vers aangebrachte omheining waardoor mij oeuvre niet gelijk overhoop gehaald wordt door het kippentuig. Wat een heerlijkheid om 's morgens in de eerste zonnestralen met nog een fris briesje zittend om mijn krukje in de vers omgespitte aarde te mogen woelen, als zat ik in de zandbak van mijn jeugd. Waar komt die plant en groeiliefde toch vandaan?

Alle 5 kinderen bij ons thuis waren ermee aangestoken, terwijl we het niet van huis uit hebben meegekregen. Van vader niet. Hij hield wel van de natuur, van bloemen en planten, maar niet om er nu veel tijd in te steken. Een mooi hoekje met viooltjes, een bloembak, maar de rest van de tuin was een wildernis waar de buurt schande over sprak. Van moeder helemaal niet. Zij knipte de heg aan de straatkant omdat ze anders niet meer op de weg kon kijken en mijn vader het niet deed. Ze vond dat eigenlijk geen vrouwenwerk en maakte zich druk over wat de buurt daar wel niet van zou denken. 

Aan het einde van de straat waren er volkstuintjes. Mijn vader heeft er eens een perceeltje gehuurd met slechte afloop, nog geen sperzieboon heeft hij er gekweekt. Er kwamen klachten van de buurtuinders, dat al het onkruid naar hun schone tuinen overwaaide en afgelopen was het experiment. 

Het scheelt misschien dat wij wel een grote tuin hadden, waarin we vrijelijk mochten aanmodderen. Onze ouders daarentegen zijn beide zonder tuin opgegroeid. En eigenlijk vonden wij de moestuinders maar een armoedige kaste, die je op zondagmorgen met hark en schoffel op de bagagedrager van de fiets gebonden voorbij zag kreunen, piep krak tuut om enkele uren later weer met een emmertje oogst aan hun stuur en een bos gladiolen achterop terug te fietsen. Pa voelde zich daar niet tussen thuis. Het enige wat hij met succes geteeld heeft, was tabak tijdens de oorlogsjaren, dat bracht tenminste wat op. Hij had het later kunnen proberen met een weedplantage, maar daar was hij net iets te netjes voor, of te bang.