woensdag 3 september 2014

Mijn kippenpension. Ma pension de poules.

De kipjes zijn bijna volgroeid, knap, vriendelijk, jammergenoeg van dom tot oliedom, maar inmiddels redelijk afgericht en regelmatige leggers. Als ik alleen maar wist waar. Sommige leggen hun eitje netjes op de daartoe bestemde paats, maar de meerderheid maakt er potje van, wat wel goed uitkomt indit geval, want ik weet nu al niet meer waar ik met al die eiers heen moet.

Mijn handel werkt dan ook nog maar op halve kracht. 'Kan ik hier ook eieren kopen?' Ja hoor mevrouw, maar dan moet u ze zelf gaan zoeken, hier heeft u een mandje.

Dit is het eierkistje, voormalig mussenflatgebouw. Maar aangezien deze er niet happig op waren, heb ik het maar omgebouwd tot eierkist.
Zelfbediening.








Overal droppen zij hun kostelijke creaties. Allemaal kwartjes die niet in het blikje geraken.
















Iets verder....


Nog iets verder...


Gevonden!!

Inmiddels weet ik van de meeste hun geheime plekje, maar nog niet van allemaal. Ik hoop dat toch voor de winter in kaart te hebben.

Gelukkig zijn straks alle adoptieouders terug van vakantie en kunnen ze hun rechtmatige portie eieren komen ophalen, want nu ben ik verplicht om overal op visite te gaan om mijn eiers uit te delen. Goed voor mijn sociale leven, dat wel.





Des avonds.


Bedtijd.


Als ze naar bed moeten, willen ze ineens van alles. Nog wat water drinken,wat graantjes pikken en liefst nog een langdurig  zandbad.


Eindelijk binnen. Nog een hoop gestommel en gerommel. Wie slaapt waar vanavond?


Deurtje dicht. Afgelopen. Tot morgenochtend half acht, dan komt jullie cipier weer open doen. Het houdt mij wel in een strak ritme!


1 opmerking: