Maar eerst moest ik nog langs een aantal escortgirls, de een nog jonger en mooier dan de ander, die hem graag ter wille waren en niet alleen voor de centen... Dacht hij...
De hoofdpersoon van het verhaal is een professor aan de Sorbonne, een groot kenner en bewonderaar van het oeuvre van Joris-Karl Huysmans, met wie hij zich identificeert. De schrijver op zijn beurt, identificeert zich weer met de professor, die een verbeterde uitgave van hemzelf is.
Door de ogen van deze professor beleeft de lezer een politieke en godsdienstige overgang naar de islam. De traditionele partijen zijn uitgespeeld, de strijd gaat tussen het Front National en de Moslimbroederschap. Van strijd is echter nauwelijks sprake, de Moslimbroederschap wint de verkiezingen en de overgang naar de islam gaat heel zacht en geleidelijk. Het volk wint er wat bij en verliest er wat bij. Zoals de door de IS overwonnenen die in het kalifaat leven, zeggen dat er best mee valt te leven als je je maar aan de wetten houdt. De professor (die ik verder zal aanduiden door 'de schrijver', want uiteindelijk is het een en dezelfde persoon), zal zich ook tot de islam bekeren; omdat hij wel moet, anders raakt hij zijn baan bij de universiteit kwijt, en daardoor zijn sociale contacten en zijn verse voorraad tweede jaarsstudenten, maar het komt hem ook niet zo slecht uit, want het vrijgezellenleven is hij beu, net als de bestelde escortmeisjes en kant-en klaarmaaltijden en uiteindelijk ook zichzelf. Hij is zijn geloof in een god kwijtgeraakt, maar ook zijn geloof in deze maatschappij. Hij zit in hetzelfde gat als waarin de hele athéïstische Westerse maatschappij aan het wegzinken is en dat klaarligt om door een of andere zingeving die zich op dat moment aandient, zoals in dit geval de islam, te worden gevuld.
Voor hem is de bekering tot de islam dan ook een oplossing voor zijn gebrek aan levensdrang.. Wat hij zoekt is een stoofpotjesvrouw van rond de veertig en nog een meisje van vijftien erbij voor de sex. Bij de islam (in het verhaal), krijgt hij het allemaal, hij hoeft niet meer naar dating sites of escortbureaus, de koppelaarster vindt voor ieder potje zijn dekseltje. De universiteit heeft er ook voordeel bij, want de sheiks uit Saoudie-Arabië brengen stapels oliedollars naar de Sorbonne. De werkloosheid is opgelost nu vrouwen niet meer mogen werken. Na zeven jaar lagere school een certificat d'études, zoals dat in Frankrijk in vroeger dagen was. Daarna de meisjes naar de huishoudschool en de jongens een vak leren. Een enkele jongen mag doorleren.
Was het vijftig jaar geleden bij ons anders? Neen. De onderwijzeres moest gelijk haar baan opgeven zodra zij haar jawoord aan haar heer-gemaal gegeven had. Verreweg de meeste vrouwen stopten met werken zodra er een kind op komst was en vaak al eerder. Mannen zagen niet graag dat hun vrouwen buiten de deur werkten, zij vonden dat een tekortschieten als kostwinner en beschermer van het gezin, de hoeksteen van de samenleving. Misschien waren ze ook wel bang voor ontrouw en inderdaad, hoeveel secretaressen verleiden niet hun baas? Of tandartsassistenten, die er met de tandarts vandoor gaan?.
Bovendien zou dan hun prakkie niet om klokke zes klaar op tafel staan. Maar er waren ook nauwelijks crèches toen, waar zouden de moeders hun kroost moeten laten. Net als men toen vond en de islam nog steeds vindt:
De beste koetjes staan op stal, de slechte vind je overal.
Wat vond ik van het boek? Het viel mij tegen. Ik vond het een tam verhaal. Een moslim overname zou je veel spannender kunnen brengen, maar goed, het ging er juist om hoe makkelijk de mens van gedachte kan veranderen, als het hem zo uitkomt. Daar is de schrijver wel in geslaagd.
Zijn persoonlijke afgang vond ik echter heel deprimerend. Deprimerender dan die hele moslim overname.
Een gedeelte van de tekst is me ook ontgaan omdat ik niet wist waar hij het over had. Ik ken de meeste van die Franse schrijvers en denkers niet. Geen idee. Aangezien ik mag aannemen dat ik er met mijn Franse opleiding meer van weet dan de gemiddelde lezer, heb ik zo'n vermoeden dat de meeste lezers maar wat aanmodderen.
De portie sex snapt iedereen wel, maar is stomvervelend. Misschien leuk voor hem om op te schrijven, heeft hij ook nog wat.
Want ik denk niet dat hij, met zo'n uiterlijk, in het echte leven zulke willige, leuke meisjes tegenkomt. Arme, eenzame, donder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten