Een gezonde oma met een nieuwe kast.

De hoogtepunten van deze week waren natuurlijk 'de Tour', hoewel ik daar niet wakker van lig. De 14de juli dag waarop de bestorming van de Bastille met veel vuurwerk en wapengekletter wordt gevierd. De ontdekking van Le Bon Coin, waar we een kast hebben gevonden.

 En natuurlijk de jaardag van mijn enige kleinzoon, 18 jaar en 1meter 92 hoog. Ik vier dus mijn 18 jarig bestaan als 'oma Ellis'.


 

De Tour: Stelt voor de leek eigenlijk niets voor. Het uren van te voren aanwezig zijn, omdat je anders met je auto het dorp niet meer in komt, vond ik nog het leukst. Daar met wat medelanders, broodjes etend en rosé drinkend onder de Nederlandse vlag de nationalistische sportfanaat uit te hangen, was wel een bijzondere ervaring. Het circus dat aan de Tour voorafgaat, is vooral snel en oorverdovend, wiebelende meiden smijten waardeloze prullen voor je voeten en soms tegen je hoofd. Ik heb er wel een paar stevige supermarkttassen aan over gehouden. Een Tour-shirtje kostte er 66 Euro. Per internet zelfs 77. Dat is zo duur omdat het in Frankrijk gemaakt is en niet in China (beweerden de slijters).







De 14de juli waarover hier zo hoog van de toren wordt geblazen, houdt meestal niet meer in dan eindeloze rommelmarkten waar dan ook alleen maar rommel wordt verkocht. En dan natuurlijk als klap op de vuurpijl, het vuurwerk. Maar dat is pas om 11uur 's avonds, veel te laat voor bejaarden zoals wij. Wij geven er ook niets om, na drie aaahs en ooohs hebben we het wel gezien. Wij zijn saai.

De ontdekking van Le Bon Coin op een steenworp afstand, schonk ons meer genoegen.
De ene kant van de loods was voor z.g. antiek, met forse prijzen, maar daar viel op af te dingen. De andere kant was de boven genoemde Bon Coin. Je brengt daar spullen en bepaalt samen met de handelaar een prijs. Hij wil er 35% van.

Daar vonden wij deze kast, die de eigenaar/handelaar vanmorgen is komen brengen. Is hij niet mooi?

Hij heeft de stoel die in de hal stond te wachten op een bestemming, ter verkoop meegenomen in zijn busje. Hij gaat er 50 euro voor vragen. Als hij verkocht wordt, hebben we de transportkosten van de kast er weer uit. Het kleed dat we inmiddels opgerold hadden, wilde de buurvrouw graag hebben. Dat hebben we net afgeleverd en in haar slaapkamer glegd. 
Nu ligt Marimon's zwarte tapijtje van nog voor ons huwelijk er weer. Net als op Pied Sec en Clamensac en Muiderberg. 
Het begint weer als 'thuis' te voelen. 
De vloerbedekking moet nog even bijkleuren.

Er was maar een sleutel, die helaas niet op alle deuren paste. 
Marimon knutselt het rechterdeurtje open.

Mijn 18 jarig oma Ellis bestaan. Toch een mijlpaal, hoewel ik door mijn desertatie naar het buitenland een oma van lik-me-vessie- geweest ben. Maar de jongen is dank zij de dubbele inzet van de oma en opa van de andere kant, toch naar behoren tot volwassenheid gekomen.

H
Hier met zijn meisje op zijn verjaardag, gister.


Net ook nog tussendoor een bio/onbespoten groenteboer bezocht. Op 1 km. afstand nota bene.

Blettes, Postelein en Worteltjes. Het zag er allemaal prachtig uit.

Postelein heb ik in geen jaren meer gezien. Vroeger vond ik het niet lekker, want zo zurig. En dan met zo'n vies maizenasausje van mijn moeder er over. Rauw is het heerlijk.

Sinds drie weken eet ik alleen nog voedsel dat een mens nodig heeft. Dus gewoon eten aan tafel, maar geen koekjes, snoepjes, chipjes, taartjes, zoetjes, zoutjes, knabbeltjes en knaagjes. 
Ik ben 3 kilo afgevallen en voel me fit.

 Ons ontbijt.