Ik wilde alleen maar een verlenging van het recept voor mijn schildklierpilletjes (mijn enige verslaving), maar onze kersverse huisarts vond het nodig om mij daarvoor persoonlijk in zijn kabinet uit te nodigen. Dr. Kneep (dat is de letterlijke vertaling van zijn naam), zit kaarsrecht, blinkend van gezondheid in een ouderwets donker met voodoo beeldjes bekleed vertrek, achter een houten bureau. Hij doet mij denken aan een kruising tussen een hopman van de padvinderij en professor Sickbock uit de Bommelserie.
Zegt u het maar, begint hij. Een vernieuwing van het recept graag.
O ja, hum, schildklier. Heeft u het niet te warm, niet te koud? Hoe lang is het geleden dat u een bloedonderzoek heeft gehad, even de bloeddruk meten. O la la, madame, veel te hoog.
Ik sputter nog wat tegen. Dat is omdat ik u niet ken. Stressituatie. Witte jassenangst. Bij mijn eigen vertrouwde huisarts had ik nooit verhoogde bloeddruk. U krijgt een bloeddrukmeter mee, twee keer per dag, drie maal achter elkaar meten. Resultaten op dit formulier noteren en na een week op de computer ingeven, deze rekent het gemiddelde keurig voor u uit.
Na drie dagen had ik er genoeg van. Altijd even hoog. Toen ik op internet keek en zag hoe het hoorde te zijn, was ik ervan overtuigd dat ik ieder moment geveld kon worden door een stroke.
Ik wacht geen week,dacht ik en belde meteen om een afspraak.
Aha, zei dr.Sickbock. Ik was niet de schuldige. Hij legde mij uit dat ik niet meteen ter plekke dood zou vallen,wat mij geruststelde, maar over tien jaar wel. En toen bewees hij dat het een huisarts naar mijn hart was, want hij begon niet meteen met medicijnen te strooien, maar zei, terwijl hij me streng aankeek: Eerst het cholesterol naar beneden proberen te krijgen door gezond te eten. Geen enkel koekje, ook geen biskwietje, alleen eten wat u nodig heeft en slechts bij uitzondering iets lekkers (lees: slechts).
En een maand lang plaspillen.
Overigens ben ik al twee weken bezig met gezond eten en niet snoepen en ik ben twee kilo afgevallen!
En stress vermijden, want dat is ook niet goed voor de bloeddruk.
Maar hoe kan ik nu stress vermijden als ons poesje om zes uur 's morgens op het dak staat te blèren.
Maar Marimon laat het er niet bij zitten en timmert in no time een noodladdertje in elkaar.
Daar gaat de held.
En poesje is gered.
Maar mijn bloeddruk is weer tot de hemel gestegen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten