zaterdag 23 april 2016
De fiets.
Op deze foto ben ik twaalf of dertien. Ik denk dat de foto genomen is door de kermisfotograaf, want wie zou er anders zomaar een foto nemen van twee meiden die uit school komen fietsen. Het zou dan begin oktober zijn, want de kermis begon de eerste zondag van oktober. Wat niet klopt is dat ik op de fiets van mijn zus rijd, en die kreeg ik pas toen zij naar Canada ging, aan het einde van het eerste schooljaar. Daarvoor reed ik nog op mijn kinderfiets naar de ULO, waarvoor ik mij doodschaamde, want iedereen kreeg een nieuwe fiets als hij naar de middelbare school ging. Ik niet want, zo zei onze moeder, straks gaat je zus naar Canada en dan kan je haar fiets krijgen. Die kinderfiets, daar reed ik al op sinds mijn 9de, toen ik uit de vakantiekolonie kwam en met mijn vader naar Bijl de fietsenboer ging om te kijken of er een geschikte 2de hands fiets voor mij stond. Er stond er eentje, maar die was toch nog een ietsje te groot. Jammer, zei mijn vader, dan niet. Ik wist dat als er nu niet meteen gekocht werd, er nog een hele tijd overheen zou kunnen gaan voordat mijn vader weer een vrijgevige bui had, of dat er weer een paar centen over waren. Zeuren hielp niet in die dagen, dus ik slikte mijn teleurstelling in. Maar Bijl bracht redding. We kunnen er toch een paar blokken opzetten Bakker? Ja!! Blokken op de trappers, stond nog stoer ook. En toen had ik eindelijk mijn fiets. Tot op de middelbareschool dus. Het andere meisje op de foto is Gerda Dokter. Samen gingen we op onze eerste serieuze jongensjacht buiten het dorp. Dat wil zeggen dat we naar de bioscoop gingen op deze zelfde fiets in een van de zaandorpen en daarna naar de snackbar met jukebox. De jacht bestond eigenlijk alleen in besmuikt kijken, gluren eigenlijk. We ondernamen niets concreets en we zouden ons doodgeschrokken zijn als de jongens wel iets hadden ondernomen. Maar toch werd onze wereld al wat groter door die fiets en door de film, want daarin zag je iets van de wereld, van wat er ook nog was en zou komen, ook voor jou met je witte sokjes en je paardestaartje...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten