Gelukkig maar dat ik twee vesten hèb (en meer), en een dak boven mijn hoofd en genoeg speelgoed om mij desnoods een hele mislukte zomer bezig te houden. Dan denk ik aan de modder waarin vluchtelingenstromen buiten de poorten van vesting Europa lopen te ploeteren. En ik schaam me voor mijn waterdichte huisje en twee (en meer) vesten. Ik wil wel graag mijn luxe delen met een vluchteling, maar helaas kom ik er nooit een tegen. Hier is ruimte genoeg, talloze huizen staan leeg, maar er is geen werk, omdat een boer in zijn eentje 400 koeien beheert, terwijl hij er vroeger op zijn best 20 had. En dan is hij nog niet rijk, hij heeft torenhoge schulden, want die machines moeten afbetaald en hij vangt steeds minder voor zijn melk. Rare wereld.
Toch heb ik gister met mijn twee vesten aan een heldendaad verricht. De 10 dagen geleden overleden en in de vuilnisbak vergeten kip, heb ik er weer uitgevist en krioelend van de maden naar het braakliggende achterveld gebracht, waar ik haar, zo veel mogelijk de andere kant op kijkend, uit de plasticzak geschud heb. Daar maken zij, samen met mieren, slakken en ander gespuis het karwij maar af. Toen heb ik de krioelende vuilbak op het straatje omgekeerd. Haar rouwende zusters waren er als de kippen bij om de heerlijk versnapering in no time op te pikken. Hoe mooi is het in de dieren en plantenwereld geregeld, zij ruimen elkaar op.
Gelukkig heb ik een sterke maag.
Inmiddels is het 25 graden en te warm om nog buiten te werken. Bizar. Vanmiddag schijnt het hevig te gaan onweren.
Marimon is inmiddels weer thuis na een eenvoudige knieoperatie, het verwijderen van een kyste, wat inhoudt dat zijn knieholte vol vocht was gelopen, waardoor hij zijn knie niet meer kon buigen.
Wat er behalve vocht nog meer uitgehaald is, weten we nog niet. Hij had i.p.v. volledige narcose gekozen voor een ruggeprik. Niemand vertelt je van te voren wat daar behalve de voordelen, de nadelen van zijn. Het nadeel bleek in de loop van de operatiedag. Bij mannen gebeurt het vaak dat, hoewel de blaas vol is, het onmogelijk blijkt om te plassen, wat een zeer pijnlijke aangelegenheid was. Bij vrouwen gebeurt het tegenovergestelde, zij blijven een paar dagen incontinent. Wat minder ongemak veroorzaakt, lijkt mij. Pampertje en klaar.
Hij hangt nu op de bank en wenst niet meer. Tien dagen lang zal hij met aandacht verbonden en geprikt worden door een lieftallige wijkverpleegster. Wat wil een man op jaren nog meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten