Vroeg op morgen!

Eindelijk weer een paar nachten zonder onderbreking door het gekrits en gekrats van achter een muizen aanjagende poezen. De laatste nachten was er zelfs een fladderende vogel onder het bed. Nu is het afgelopen!, zeiden we streng tegen de nachtelijke jagers. Vanaf nu gaat het kattenluik in de slaapkamer dicht. Uit onze ogen!!

En dat deden ze. Ze kropen in het kleinste kastje dat er voorhanden was, achter de handdoeken. Onze boze preek is ingeslagen.

Ik hoor maar steeds verhalen vanuit het noorden dat het daar zulk mooi weer zou zijn, of dat ze wegregenen. De Seine is ook buiten haar oevers en zelfs een plaats 20 km. van hier, foto's in de krant van water dat winkels instroomt. Maar hier niks, geen zon, geen regen, niet warm en niet koud. Ik heb zelfs moeten wateren uit de put, wegens droogte.
De lente is nu al bijna weer vergangen en ik heb nog geen zomerjurk aangehad. Dus: morgenochtend om 8 uur stap ik in de Flexbus, die mij naar het overstroomde Parijs brengt. Daar overstappen richting Amsterdam Sloterdijk. Een lange rit, maar kost bijna niets.
Even een weekje zon happen. Wel vannacht om 5 uur uit ons bed.

Vrijdag avond was er een eindejaars optreden in het prachtige oude theatertje in Domfront van de leerlingen van de muziekschool. Gelukkig hoefde ik niet, want ik ben boven de 18. 
Ik mocht publiek zijn.

Wat is dat toch een heerlijke atmosfeer, al die rondrennende, babbelende, zenuwachtige kinderen voor hun opkomst. Maar dan eenmaal op het toneel in de schijnwerpers, voel en zie je hun spanning. De kleintjes friemelen aan hun rokjes en de groters aan hun haar. Aardige leraren die ze bijstaan en aanmoedigen.
Tot slot was er een volwassenenkoor dat louter uit dames bestond. Vrolijk repertoire en leuke vrouwen. En gemiddeld niet bejaard. 
Ik denk dat ik daar wel mee mee wil doen, straks in september.

Na het weekje Nederland zal het gedaan zijn met de rust, want het ziet er naar uit dat we een gedeelte van de garage om gaan vormen tot gîte. De gemeente maakt geen bezwaar, we hoeven niet eens een bouwvergunning aan te vragen. En onze advocaat schreef ons dat de mensen die ons aangeklaagd hadden wegens verborgen gebreken, nog steeds niet de som betaald hadden voor de expert, die ze erbij wilden halen. Zelfs geen enkele termijn van de drie die ze aangevraagd hadden omdat ze het bedrag niet in een keer konden voldoen. De advocaat gaat nu de rechtbank om een uiterste datum vragen, anders zitten we er over 10 jaar nog mee. We kunnen nu dus met een gerust hart ons geld voor de verbouwing vrij maken. Wat een opluchting! Hoewel we nog niet voor 100 procent zeker zijn vinden wij. De advocaat vindt van wel. De enige die bezwaar maakt is de boer die hier niet eens woont, maar die eigenaar is van de bron en het meertje. Hij moet niet zo zeuren.
Overigens was zijn vrouw  net aan deur om te vertellen dat hij al drie dagen in het ziekenhuis ligt met een kleeflong. Alles werkt mee zo te zien.