Le printemps est arrivé.

😊 En het is lente.. Ik werk in de tuin zonder jas, snoei struiken en knip dood spul af. Er zijn 4 krokusjes open, geel en paars.

Marimon heeft de elektriek in de garage weer opgepakt, ik ben op de fiets naar de bio-groentewinkel geweest en we hebben twee keer buiten gegeten. Als dat geen lente is.

Des morgens is het nog wel koud natuurlijk, en vaak mistig.
Later op de dag niet meer dan 10 graden, maar toch warm genoeg om lekker in de zon te bakken.

Niet alleen wij voelen dat de lente daar is, ook de vissen en kikkers zijn onder het zand vandaan gekomen en met hen onze doodsvijand: de blauwe reiger.

Met wat voor oerwoudkreten we hem ook probeerden te verjagen, 's morgens stond hij er weer voor zijn ontbijt. Wij gunnen hem heus wel een visje, als hij het daarbij zou laten. Maar sinds we hem een schattig eendepulletje met dons en pootjes zagen doorslikken, is het bij ons voor goed over met de liefde. Nee, die stopt niet voordat de vijver leeg is. Bovendien prikt hij met zijn puntige snavel en met zijn lompe platvoeten gaten in het zeildoek dat op de bodem van onze niet-natuurlijke vijver ligt.

Dus niet gedraald en het nylondraad, dat over de vijver gespannen was toen wij hier kwamen, uit het schuurtje opgevist.

De hele morgen hebben wij werk gehad de kluwen te ontwarren. Ik moet zeggen dat, hoewel ik waarschijnlijk meer ervaring heb in deze materie door moeders kluwen in de knoop geraakte breiwol, Marimon er bijzonder handig in was. Maar ja, waar is hij nu niet handig in?

Het karwei is geklaard. Al onze tentharingen zijn opgegaan in deze constructie. Weer niet kamperen van de zomer...