Zo'n winter kan soms lang zijn, en saai. Maar er zijn van die dagen dat je extra uit je bol gaat, juist omdat het winter is en donker en koud. Zo hadden wij gister kerstdiner van de bejaardenclub en we gingen uit ons bol allemaal, zomaar omdat er even geen covid meer was, omdat we even vergeten waren dat we bang zijn voor de donkere nacht, voor de oorlog zo dichtbij, de verloedering van de samenleving, voor de ouderdom, het verlies van de partner, de eenzaamheid daarna...
Laten we dansen, want iedere dag kan de laatste zijn.
We zakken in elkaar, net als de schuurtjes. Heel langzaam achterover hellend tot het krakt.
.JPG)
Maar Marimon laat zich niet kisten. Hij stut, timmert en zaagt tot alles weer overeind staat (voor zo lang als het duurt).
Slot van de garage kapot? De toegang tot de ijskast, de vriezer, de fietsen en de kerstballen ons ontzegd? Marimon zaagt gewoon een gat in de wand van de gîte en kruipt er door zodat hij binnen geraakt om het slot uit de deur te schroeven.
Nee, Marimon is nog lang niet klaar met het leven. Als hij niet door een gat in de wand kruipt, staat hij wel 'La nuit de Saint Jean' te zingen in de feestzaal. Dat de winter nog lang mag duren..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten