Een welbesteed weekend.

 Dit was een welbesteed weekend. Gister eindelijk weer eens de kapel schoongemaakt, dat was anderhalf jaar geleden. We hadden er niet zo veel zin meer in, omdat wij het altijd in ons eentje moeten doen. De kapel was al eeuwen het bezit van een soort adelijke familie hier uit het dorp. De vader of grootvader, die allang dood is, heeft haar aan de kerk verkocht voor het symbolische bedrag van1Frank. Die kerk onderhoudt haar natuurlijk niet, maar de familie al evenmin. Dus de boel vervalt en vervuilt. Toen de oude mevrouw nog leefde en gezond was, ik heb haar nog gekend maar toen liep ze al dubbel van de Bechterev, werd onder haar leiding een team van vrouwen uit de buurt gevormd, dat een paar keer per jaar het hele ding onder handen nam. Sinds zij niet meer onder ons is echter, en niemand uit de familie zich gemeld heeft als teamleider, heeft de poetsgroep er de brui aan gegeven. En gelijk hebben ze, maar wij zitten er mee. Waarom we het toch blijven doen? Omdat we ons doodschamen als we de kapel aan bezoekers tonen, alleen daarom.

En vanmorgen kwam het vervolg. Ik heb een prachtige brief opgesteld voor de 8 nazaten van de familie. Vier broers en vier zussen die bijna allemaal verstrooid door het dorp een landhuis bewonen. Ik vraag ze in de brief in nette bewoordingen of ze zelf niet eens een pootje uit willen steken inplaats van hun erfenis te laten verkrotten en het werk aan anderen over te laten. Ze krijgen niet allemaal zo'n brief want sommigen komen het gras wel eens maaien of de heg knippen. Maar een bezem in hun handen nemen, ho maar. Morgenochtend krijgen ze hem in de bus.

Vanmiddag hebben wij het stof van ons af laten waaien op het strand van Jullouville, een badplaatsje van waaruit als je de hoek om gaat de Mont Saint Michel ziet liggen. Het was niet warm en niet koud,  bewolkt, maar toch heerlijk om de zee weer eens te zien en te ruiken. Een welbesteed weekend.