Vanaf mijn vorig treurige blogje gaat het van goed naar beter. Na een bezoek aan de huisarts (nu het nog kan), en een flinke voorraad ontstekingsremmers/pijnstillers, kan ik het leven weer aan. Volgende maand een radio en een echo om de wortel van het kwaad op te sporen.
De volgende dag had Marimon het goede idee het filter van de wasmachine er af te draaien om de vuiltjes van een paar jaar te verwijderen. Geen vuiltjes, wel de hele vloer onder water. Mijn arm was wel een stuk beter, maar nog niet wringklaar. En ja, het was mij al bekend en het werd nu extra duidelijk: Mannen kunnen niet wringen. Of ze willen het niet kunnen, want ze vinden een dweil vies. Marimon kneep er een beetje in met een vies gezicht. Ja, zo wordt de vloer niet droog en ik kan het echt (nog) niet. Na een korte wringcursus en een paar rubber huishoudhandschoenen, kwam de vloer toch nog droog.
Volgende dag machtiging voor mijn dochter op de post. Handgeschreven met handtekening en een kopie van mijn pas. Nu kan het niet meer misgaan dacht ik, vertrouwende op de klant vriendelijkheid van de bevolking in mijn Zaantje. Mis! Er worden geen documenten meer aan het loket afgegeven, alles moet via ??? U raadt het al: het Wereldwijdeweb. Heeft mijn dochter geprobeerd. 5 dagen broedtijd. U kunt de vorderingen volgen via de website. Zouden ze het zo druk hebben? Of is het een moeilijke vraag. Uittreksel uit het geboorteregister. Vroeger haalde je dat zo af. 10 minuten. Was is er mis gegaan met de landelijke administratie?
De dag er na ga ik 's morgens monter de haantjes open doen. Joehoe..ik ben er met een verse boterham!! Geen antwoord. Ik open het nachthok en daar ligt meneer haan, as dead as a doornail! Niet de kreupele haan, nee de mooie, gezonde, stralende gouden haan! Hoe moet dat nu verder met het arme grijsje? Nou, ik moet zeggen, we zijn nu een dag of wat verder en hij heeft er helemaal geen last van. Misschien is hij wel blij dat die kraaiende druktemaker het pand verlaten heeft.
Volgende dag met Marimon naar de paradontoloog. Twee ondertanden spelen wat op en zijn volgens de tandarts niet meer te redden. Eerst maar even langs de paradontoloog, zei hij. Een aardige sophisticated man met een sophisicated behandelruimte en bijbehorende prijzen. Eerste consult 150 euro, 2de, 3de en 4de 250 euro. Hij doet ook nog aan implantaten en stelde voor om er 2 links en rechts van het bovengebit te plaatsen, naast de hoektanden om de boel wat versteviging te geven. Dan hebben we het nog niet gehad over de 2 ondertanden waar we voor gekomen waren. Maar een hele aardige man, daar niet van. We laten het even bezinken.
Dezelfde avond op weg naar zijn koor in Flers, werd Marimon van achter op de kofferbak gereden door een chauffard, die waarschijnlijk zat te appen. Ons mooie 'nieuwe' blauwtje, de enige auto die we nog hebben. Hij reed door natuurlijk. Gelukkig zijn we no claim verzekerd, maar wel met een franchise van 500 euro, een aardige strop. Maar gelukkig bleef Marimon ongedeerd.
Ondertussen werd het mooi weer en zijn de uitjes in de zon begonnen. Eerst maar om er weer aan te wennen, in de buurt. Lonlay l'Abbaye, waar we de kerk bezochten en het dorp doordrentelden op zoek naar een weg die zou moeten leiden naar een adembenemend uitzicht. Nergens enig bordje met een aanwijzing te zien, nog geen pijltje. Ja jongens, als jullie de toerist terwille willen zijn moet je wel een beetje je best doen. Toen maar naar het moeras van Rouellé. 5 km van huis, nooit geweest. We zijn voornemens om er ieder maand op de12de een rondje te gaan lopen om de veranderingen in flora en fauna waar te nemen.
Gister en vandaag heb ik een ronde gefietst, zonder accu aangedreven benen, om de lente van nabij te aanschouwen en in te ademenen. Natuurlijk deugt het niet dat de laatste jaren de lente al met half februari begint, maar ik stuur hem daarom toch niet terug...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten