Het is vochtig, rond de put ligt een tapijt van bruine bladeren van de kersenboom. Ik maak er de vuilbakken schoon met water uit de put.
Rond IJsland zijn de walvisvaarders weer tekeer gegaan. Het was een poosje verboden maar het mag weer. Het schijnt een bloederige toestand te zijn, de harpoen dringt 30 cm in het vlees en explodeert daar. Niet altijd is de walvis dan dood of bewusteloos. Dan moet het nog eens en nog eens.
Een veertje van het deksel van de compostbak is bij het schoonmaken ontsnapt, ik vind het terug en krijg het bijna op de goede plek. Marimon denkt nog een stapje verder en ziet hoe het echt moet. En er moet nog een veertje zijn, ik ga zoeken tussen de bruine bladeren. De kipjes komen mij helpen.
Ze vechten een beetje om de macht, de 2 oudsten. Ze weten nog niet zeker of ze een kip of een haan zijn, kennen hun plaats nog niet.
Overheidsgebouwen in Londen blijken gebouwd met brokkelcement. Scholen en theaters storten in als kaartenhuizen.
Ik ga met plastic, papier en flessen naar de tri in het dorp. Ik rijd het smalle slingerweggetje achter mijn buurman aan, die maar niet opschiet. Er wordt gefluisterd dat hij gaat verhuizen naar het dorp omdat hij zijn huisbaas haat. Maar hij haat het dorp ook en dan vooral zijn bewoners, dus dat zal niet lang goed gaan. Gedreven door nieuwsgier, ben van plan achter hem aan te rijden om te kijken naar de plek waar hij denkt zijn geluk te vinden. Maar naast me wiebelt een oma op de fiets met een net fietsen lerend kleinkind. Uit voorzorg rem ik, het kind valt van zijn fiets en de oma bijna. Kijkend hoe dit afloopt verlies ik buurman uit het oog. Jammer.
Female Board Index heeft vastgesteld dat het vrouwenaandeel in de bestuurskamer van de beursgenoteerde bedrijven nog geen 15 % bedraagt. 61 van dergelijke 88 bedrijven heeft geen enkele vrouw in de raad van bestuur.
Goed zo dames, ga zo door. Je gaat daar toch niet tussen de grijze pakken zitten melen terwijl je zo veel leuke dingen kan doen.
Toen heb ik het koffiezetapparaat schoongemaakt met een tandenstoker, en een haringsalade gemaakt voor het avondmaal.
s' Middags hadden wij een rendez-vous met een al maanden zoek zijnde Chinese. Half vier bij de kerk in D. Niemand mocht het weten. In de stromende regen de weg kwijt over modderpaadjes stonden we 5 voor half voor de kerk. Geen Ping Ping. Wel cryptische boodschappen, still 20 minutes, stuck in the rain. Daar kwam ze, op haar elektrische fiets. Maar ze was droog, bedenk ik mij nu achteraf.
We hebben twee uur lang via de vertaalmachine (ze spreekt geen woord Frans en een paar woorden onverstaanbaar Engels) haar chaotische verhaal aangehoord en geen enkele logica gevonden in haar handelingen, wensen, plannen, problemen. We hebben begrepen dat ze aan het scheiden is maar dat dit niet zo lukt, dat ze een advocaat nodig heeft, maar die niet kan betalen, dat ze een krot heeft gekocht zonder elektriek of W.C.,(wel water). Dat ze 7 maanden in China had gezeten. Dat ze haar ex nooit meer wilde zien, dat ze haar geld niet van de bank kon halen, dat ze op het dorpsplein naar de W.C. gaat. Dat ze haar huisje wil laten verbouwen maar niemand tijd had. Dat de Mairie van de ene plaats haar naar de volgende plaats stuurt en dat ze nu verwezen was naar een ambtenaar in de stad L. die Chinees sprak. Die persoon ging ze rustig zitten bellen tijdens het gesprek en gaf vervolgens de telefoon aan ons door. Maar deze bleek alleen Chinees te spreken dus dat schoot ook niet op.
Na twee uur dus gaven we het op, zeiden we dat we nodig weer aan het werk moesten, wensten haar veel sterkte en verdwenen in de regen.
Dit was zo'n beetje mijn dag.
De herfst was al een beetje ingevallen, ik haalde een paar warme kleren uit de kast en kreeg een gezelligheidsgevoel. Maar nu lees ik dat het volgende week weer 32 graden wordt, een nieuw hittegolfje komt er aan. Nee hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten