Ik ben vandaag 33 jaar getrouwd en koortsig door het covid vaccin van gister en ik heb een boete voor snelheidsovertreding. Dat is niet leuk, vooral voor Marimon, want de betaling mag wel van dezelfde rekening af gaan, maar bij hem worden punten van zijn rijbewijs afgetrokken, terwijl ik achter het stuur zat. Dat komt omdat, om een voor mij onduidelijke reden, beide auto's op zijn naam staan.
Het was weer een drukke week. Vrijdag avond theatervoorstelling in het buurdorp. Zaterdag gratis maal voor de oudjes. De oudste dorpelingen zaten bij de burgemeester aan tafel, helemaal achteraan. Vijf nonagénaires. Nog niemand heeft de 100 gehaald. We moesten ons nog haasten, want zo'n etentje duurt van half 1 tot half 6. En bunkeren die oudjes! Waar laten ze het.
Om 6 uur begon het laatste concert van de zomerreeks in de 'Chaslerie', harp en cello. Ik vind harp wel mooi, maar heb nooit de neiging gehad het instrument te willen bespelen. Dat gepluk lijkt me zeer inspannend en de ondergang voor je vingertoppen.
Zondag waren we zo moe dat we helemaal niets wilden.
Maandag eigenlijk ook niet, maar Marimon werd wakker met een pijnlijke blaas en aangezien we geen huisarts meer hebben, werd het even nadenken. Een paar maanden geleden hadden we van de burgemeester een adres gekregen voor noodgevallen. Nu heb je ook de 15 wel, maar dat vind ik overdreven. Meer voor een acute hartaanval of zo. Goed, ik bel dat nummer, een Pôle Santé in Bagnoles, 35 km ver weg. Ik leg het geval uit terwijl zij op haar planning bord kijkt en ze stuurt ons naar een Pôle Santé in Briouze. Ook 35 km. Daar wachtte ons een bijzonder aardige huisarts van, zoals wij later leerden, 80 jaar. Hij vraagt, drukt en doet, en geeft ons een recept om de klachten te verzachten en ook een verwijzing voor een echo. Nu is er helemaal geen echo meer in ons ziekenhuis, d.w.z. wel een echo maar geen bijbehorende dokter en het buurziekenhuis heeft een wachtlijst van 2 maanden. U moet naar Mayenne gaan raadt hij ons aan, daar word je gelijk geholpen. En inderdaad, volgende week al een afspraak. 's Middags had ik een afspraak met mijn darmendokter (Flers 30 km. en om 6 uur moesten we in Mayenne zijn voor een behandeling bij Marimon's paradontoloog (35 km.). Niet echt een dag om uit te rusten.
Tussendoor was mijn computer aangevallen door een Troyaans Paard. Geflits en gedoe, leek wel een bombardement en een stem die zenuwachtig doch dringend herhaalde dat ik meteen dat en dat nummer moest bellen anders zou ik al mijn gegevens kwijt zijn. Op aanraden van Marimon en mijn computerneefje in Nederland, die ik bij de tandarts belde, heb niet het nummer gebeld, gewoon het ding uitgezet en er een virusscanner overheen laten lopen. De volgende dag was alles okay. Geen virussen gevonden. Een mens is ook nergens veilig.
De volgende dag, woensdag, hebben we een kerkelijke begrafenisceremonie mogen bijwonen. Wat een poes pas. Ik wist niet dat zoiets nog bestond. Lovende toespraken, gezangen en gemummelde spreuken gevold door een luid Amen door de kenners. Het hoogtepunt vond ik zelf het wierookvat dat aan een ketting rond de kist werd gezwierd onder begeleiding van geprevelde teksten om de boze geesten uit te bannen. Dit alles om de arme Michel de hemel in te duwen, waar hij helemaal niet wilde zijn! Ik heb ook een beetje geholpen door flink met de wijwaterkwast te sprenkelen. Want je weet het niet, misschien heeft hij zich de laatste weken voor zijn dood nog bedacht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten