1990. Rond deze tijd, maar dan 35 jaar geleden. Marimon en ik kenden elkaar nog maar een paar maanden, we woonden nog ieder op ons eigen adres. De foto is genomen (door wie?) op de Lange Kerkstraat. Mijn dinnetje Tijn die nu bijna 85 is, maar goed gezond na al die flessen, was op bezoek. Dus het kan zijn dat Arie de foto heeft genomen. We rookten er nog stevig op los, ik met een denicotea filter in mijn sigarettenpijpje. Dat hielp, dacht ik, om van het roken af te komen en de allerslechtste stoffen uit de tabak te weren en als bijvangst stond het wel chique. Ook waren we niet vies van alcoholica aan het aantal flessen en glazen te zien. Gezellige tijd zo te zien, maar verlang ik daar naar terug?
Nee, ik verlang nooit ergens naar terug. Het is zelfs zo dat ik mij nauwelijks kan voorstellen dat ik dat was, daar en toen. Wel heb ik nostalgie naar enkele details, maar dan alleen de leuke kant er van. Zoals je baby in je armen voelen, maar niet het nachtelijk gekrijs. Of het verliefde van een nieuwe liefde, maar niet de toestanden die daar vaak (soms) uit voortvloeien.
Het komt waarschijnlijk doordat ik het nu ook naar mijn zin heb. Minder avontuur, minder verwachtingen, minder spannend, maar toch niet saai en over het algemeen genomen makkelijker.
Als ik ooit in een verzorgingshuis zou moeten verblijven, denk ik wel, weet ik wel zeker dat ik heel erg ga verlangen naar nu. Of op een flat, zonder tuin of balkon in een drukke straat met uitlaatgassen, getetter en getoeter. Ooooh wat zal ik dan verlangen naar mijn kapelletje! Maar hier en nu heb ik het heel erg naar mijn zin. Dat het nog lang moge duren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten