Uit de kookpot

Nog 3 dagen hitte in het vooruitzicht waarvan één, morgen, naar een zondoorstoven strand met de kindertjes van de Secours Populaire. Dan ga ik maar de hele dag op de vloedlijn liggen als waakhond. Zal wel nodig zijn ook, want de meesten zijn erg ondernemend. Een paraplu en een paar potten nivea gaan mij ondersteunen op mijn missie. 40 woelwaters om in de gaten te houden op een vol strand, dat vraagt om een weldoordachte strategie. Ik zal er in de bus over nadenken. Gelukkig ben ik niet de enige verantwoordelijke, wat het soms erger maakt. In Muiderberg zaten mijn schoondochter, dochter en ik vrolijk te kletsen, terwijl het kind van 2 zich met kleren en al te water liet. Gelukkig zagen we het van afstand gebeuren en zetten gedriëen een sprintje in. Kindje gered. Moeders blij.
Daarom ga ik morgen in de vloedlijn liggen als demarcatielijn.

Vrijdag mag ik deze kookpot tijdelijk verlaten, want we gaan een familiefeestje vieren in de Kempervennen. Ook heb ik eindelijk voor een normale prijs een ticket kunnen scoren.  Kun je aan zien dat de zomer op zijn eind loopt. Hoera!

Ik vind een hittegolfje in het begin wel leuk, maar om nu wekenlang in huis te hangen en in de middag steevast in slaap te vallen, begint me danig te vervelen. Als ik terug kom volgende week, zal de ergste hitte wel over zijn.

De poesjes verslijten ook hun laatste huurkindje, hoewel ik denk dat de poesjes harder slijten. Na Luna, Sacha en Jazz, nu Lara.

Net zo oud als ons kleinkind Chiara en toevallig ook uit Gent.

Wat moeten we volgend jaar nu als levende attraktie aanschaffen?
Een wasbeer? Antilope? Ringslang? Everzwijn? Hazewindhond?
Het moet in ieder geval niet te snel stuk zijn, heeft de ervaring geleerd.

De poesjes trekken zich nergens iets van aan, zijn flexibel en relaxed. Ze gaan al helemaal in deze huishouding en binnenkort ook in het meubilair op. Geregeld zijn we Samir kwijt als hij op Frank's zwarte bureaustoel slaapt. Tot volledig genoegen, zo te zien.