Wat meeviel was dat we niet de hele dag op de brandende zandvlakte hoefden door te brengen. In St. Georges de Didonne, blijkt er tegenover het strand in een duinpan, een pick-nick en speel-ruimte te zijn ingericht, met klim, zwier en zwaaituig tussen de dennebomen. Ideaal, want zo vermaken de groteren (en volwassenen) zich, en kunnen de kleintjes in de half-schaduw in het zand spelen.
Boven ons hoofd was het een drukte van belang.
Tussen de middag pick-nick. Allemaal op de grond op een rij. Schijfje meloen, stuk stokbrood met een klodder boter en een plak ham, door de dames van de lagere schoolkantine klaargemaakt en in koelboxen vervoerd. Zakje chips erbij als aardappelvervanger.
Alles lekker, nooit gezeur. Leve de kindertjes van de S.P., die overal blij mee zijn.
Na het eten naar het strand. Omdat we geen gediplomeerde sauveur-nageur bij ons hadden en de playboy-achtig gebruinde strandwachtjongens geen zin hadden om op ons te letten, hebben we een touw met drijfringen te water gelaten en met 4 vrijwilligers op zijn plaats gehouden. Dat betekende 2 uur in het water staan, wat geen straf was, want het water werkt verkoelend en je pakt een zeebriesje mee. Op deze manier kun je de visjes in het bassin goed in de gaten houden. Na verloop van tijd vonden ze het trouwens genoeg en konden we de netten oprollen. Ze gingen zandkastelen bouwen op het brede stuk vochtige zand. Er waren verscheidene vaders en moeders mee, leuk voor de kinders om ook eens wat met de hele familie samen te doen. Ik denk niet dat dat vaak voorkomt.
Jammer genoeg was de batterij van mijn fototoestel toen leeg, dus geen strandfoto's.
Getverdegetver!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten