Vlug de hoofdkraan dicht. Nu volgt er een wild geren om bakosleutels en stopringetjes; Onze sleutels zijn te klein. Sleutel 34-36 geleend bij Tourtelot. Na enig gehannes lijkt het euvel weer voor enige tijd opgelost. Zit niets anders op dan iedere dag controleren.
De meter wees een 5 keer zo hoog watergebruik als normaal aan.
In december krijgen we de rekening. Dat wordt geen kerstdinér.
Dit alles gebeurde toen ik net terugkwam van de kapper, alwaar mijn haar op mijn verzoek danig was verkort.
Marimon vond het niet mooi. Veel te netjes. Laat mij nu maar een dagje de nette dame spelen, morgen steek ik mijn kop wel onder de kraan en dan komt alles weer goed. Die kappers willen altijd alles in de plooi, zo zijn ze nu eenmaal. Maar mijn haartjes willen dansen!
Eergister zag ik een filmpje op FB van een heel lief Portugees jongetje, die begon na te denken over de inktvis op zijn bord.
Het drong voor de eerste keer tot hem door dat wij mensen dieren vrolijk de kop afhakken om ze vervolgens op te peuzelen.
Door zijn reactie hierop, kreeg ik ook ineens een afkeer van dieren eten. Nu waren wij al half van het vlees af, maar vanaf gister gaan we nog een stapje verder. Ons cholesterolgehalte is trouwens ook veel te hoog, dus zijn we drastisch ons avondmaal aan het omzetten. Weg met die charcuterie en al die vette kazen.
Vanaf nu des avonds een soepje met ingesopt brood, of een salade met idem. We hebben dat nu twee avonden gedaan. Het bevalt goed, maar van al die groenten word je wel winderig, vooral van velouté de topinambour. We zijn er net af, maar gister konden we ons niet in het openbaar bewegen. Ieder voordeel heb z'n nadeel.
Nee, ik heb dat groene spul niet uit die watermeterbak geschept.
Morgen komen er mensen kijken naar ons prachtige huisje. Ik hoop niet dat zij het kopen, Marimon hoopt van wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten