De Sint had wat moeite om in het zadel te komen met al die rokken. Maar uiteindelijk is het hem toch gelukt.
Ik had gedacht om een blogje aan de Sint te wijden gister, omdat ik hem zo lang al niet meer had gezien. Maar na de vreselijke gebeurtenissen in Parijs, durfde ik niet met zo'n onschuldig onderwerp aan te komen. Maar nu, twee dagen later, denk ik (zonder Parijs te willen bagatelliseren), dat de wereld al vier jaar kreunt onder dergelijke aanslagen en bomgeweld. Alleen bleef het meer op afstand. Met de terreuraanslagen in Parijs, worden we geconfronteerd met onze eigen angst. De IS is hier, onder ons.
Hoe moeten we daar nu mee verder? Gewoon verder leven, denk ik. Wachten tot ze voor je deur staan. In ieder geval geen paniek zaaien. En geen haat. Vooral niet de nieuwe asielzoekers gaan verdenken, want die zijn juist op de vlucht voor diezelfde IS.
Ik geloof ook niet dat Nederland op het prioriteitenlijstje van de IS staat. Zij zijn voorlopig in Frankrijk nog niet uitgeterroriseerd. Daar hebben zij een nog lopende rekening mee te vereffenen. De banlieus zitten propvol haatdragende, jarenlang gediscrimineerde jongeren, die dolgraag wraak nemen op de gehate volblanke Franse burger. De IS heeft het voor het uitzoeken.
Ach wat is ons Pietendebat dan onschuldig. En wat heerlijk om te zien dat tenminste Zeeuws-Vlaanderen niet is gezwicht voor de anti-discriminatielobby met hun onzinargumenten.
Louter git-zwarte Pieten heb ik hier gezien, die overdreven kwistig met pepernoten strooiden, (alsof er geen honger in de wereld is, laten we het daar eens over hebben).
De boot van Sinterklaas. Een wat aftanse schuit dit jaar, die voor het eerst niet aankwam in de veerhaven aan de Scheldedijk, maar in de binnenhaven. Ik vermoed om het publiek door de winkelstraat te leiden. Verdiend moet er worden, tenslotte.
Publiek genoeg. Het kan de kinderen niks schelen waar de Sint en zijn gevolg aankomen, het gaat uiteindelijk om de baat.
Kleine middenstanders die ze zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten