Hospitaalervaring, heerlijk!

Even onze hospitaalervaringen evalueren. Omdat bij het volksonderzoek naar dikke darmkanker, (cancèr du colon), je weet wel, de poeptest, onze uitslag positief was, werden wij verzocht een coloscopie te ondergaan. Positief betekent in dit geval, dat er bloedsporen in onze ontlasting waren aangetroffen. Niks bijzonders, iedereen heeft wel eens een bloedend poliepje. Maar beter is géén poliepje te hebben, want zo'n onschuldig dingetje zou wel eens kunnen veranderen in een kwadaardige tumor.

Het is gedoe natuurlijk, want je moet wel 3 dagen een vet, vezel, zuivel, groente en fruitloos dieet houden. Op de namiddag en avond van de derde dag moet je een vies papje drinken en dan 3 liter vocht tot je nemen, liefst water en dat terwijl je overdag ook al een paar liter gedronken hebt. Een uur na het papje ga je aan de racekak. Wat trouwens niet zo akelig is als buikgriep, want dan voel je je ziek en heb je buikpijn. Dat is met dit papje niet het geval. Je gaat gewoon zitten en het loopt er uit, zonder pijn of kramp. Ik denk overigens, dat zo'n dieptezuivering van je ingewanden heel goed is voor je lichaam en geest, en als bonus verlies je er nog een kilootje of twee, drie bij.

In Frankrijk heb je dan nog het geluk dat je er een gratis verwendagje bij krijgt. 's Morgens om acht uur word je verwacht. Je wordt dan klaargemaakt, wat inhoudt dat je een operatiehemd aankrijgt, in een bed wordt gestopt, een ellenlange vragenlijst mag invullen (dezelfde vragen worden op alle etappes nog eens herhaald), en dat je een infuus in je arm krijgt. Dit heeft drie functies: 1°Je krijgt er vocht door aangevoerd, want je hebt tenslotte de vooravond vanaf 12 uur niet meer mogen drinken, en je mocht eens uitdrogen. 2° Je bent vast klaar voor de ingreep. 3° Je kan niet meer weglopen. De verdere dag mag je suffen en slapen, totdat je een heerlijk ontbijtje krijgt geserveerd, en daarna mag je weer verder suffen totdat de infirmière je komt bevrijden van het infuus. Wat trouwens best lang duurde, i.i.g. tot ver na de beloofde eind van de middag. Ik heb nog overwogen het ding er zelf af te peuteren, maar ik zag op tegen het wellicht volgende bloedbad.
Later bleek dat het arme mens er alleen voor stond en tja, zoals ze zei: je kan niet overal tegelijk zijn. Al met al een positieve ervaring.

Ik kan het iedereen aanraden, mag het in het begin wat gedoe lijken, tenslotte spoor je er een van de meest voorkomende kankers mee op nog voor je last krijgt, want dan is het soms al te laat.
Gelukkig was ik helemaal schoon, geen poliepje te zien, dus ik had het onderzoek net zo goed niet hoeven doen, maar dat weet je van te voren niet.

Marimon daarentegen is er nog niet van af. Hij moest over, want zijn darmen waren de eerste keer niet schoon genoeg, de camera liep vast. Vanmiddag heb ik hem afgeleverd in het hospitaal. Onder leiding van de nurse, worden hem de papjes gevoerd. Maar nu iets vroeger, aangezien zijn transit blijkbaar trager gaat dan bij een ander. Hij mag een nachtje doorbrengen in het gezelschap van een snurkende kale Fransman. Niet echt de nacht van zijn dromen.
Morgen volgt de herkansing. Wij zijn benieuwd!