Ik lees 'Dit is mijn Hof', van Chris de Stoop. Het verhaalt over het onder water zetten van Zeeuws-Vlaamse en Waase polders, zoals de Hedwigepolder, grenzend aan het Verdronken land van Saeftinghe, waarvan natuurgebied moet worden gemaakt, ter compensatie van het uitdiepen van de Schelde en de uitbreiding van Antwerpse haven bij het plaatsje Doel (van de kerncentrale).
Niet alleen omdat ik 17 jaar in Zeeuws-Vlaanderen heb gewoond en dus binding heb met de beschreven streek, maar vooral ook omdat Chris de Stoop zo'n geweldige kroniekschrijver is, die de teloorgang van de dorpen en het boerenbestaan zo gevoelig weet te verwoorden, krijg ik een triestig gevoel van eindigheid over mij.
Het helpt natuurlijk ook niet dat iedereen maar doodgaat om mij heen. Een paar weken geleden mijn broer Ruud, toen David Bowie en nu weer Marimon's broer Bartho. Allemaal zestigers.
Het is ook nattig en mistig weer de hele tijd. Januari, we moeten er even door.
Het boek is uit. Lees nu: De slag om de Schelde, september-november 1944. Ook niet om vrolijk van te worden.
Betsy draalt nog een beetje, was dat het nou?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten