In actie voor de kapel.

Wij wonen hier nu precies een jaar en afgaande op het aantal verenigingen, associations, (probeer dat eens uit te spreken), waarvan wij lid zijn, zou je kunnen stellen dat onze integratie hier in Normandië, gelukt is. Wij zijn lid van de stedenbandvereniging met een stadje ergens in Duitsland en we gaan volgende week zuurkool eten voor en met een Portugese club, waarvan we dan ook lid gaan worden natuurlijk. Wij zijn lid van de vriendenclub van Saint Mars d'Egrenne (ons dorpje), dat eigenlijk een bejaardenclub is, maar dat houden we geheim. Dat is ook de club waarmee we over twee weken naar Holiday on Ice gaan. Eergister hebben we pannenkoeken gegeten met de fietsclub,waar we, bij mijn weten, geen lid van zijn en dat ook nog niet zullen gaan worden, omdat er een breuk ontstaan is bij de laatste fietstocht, aangezien er eentje het lef had zich met een elektrisch aangedreven fiets bij de start te presenteren. Wij moeten nog bekijken of we ons zullen aansluiten bij de zuivere fietsers of bij de geholpen fietsers, die in mijn ogen valsspelers zijn, dus die het voor mij niet zullen worden, maar het zou mij niet verbazen als Marimon met zijn in beginsel luie aard, het hulpmotorkamp zou kiezen. Dan zou deze breuk wel eens tot in ons huwelijk door kunnen lopen. Wij zijn verder nog lid van de tuinclub en de cultuurclub en waarschijnlijk van nog een paar waar ik zo gauw niet op kan komen, en dan zit Marimon ook nog op een paar koren, krijg ik pianoles op de muziekschool, doen we aquagym op zaterdagmorgen en gaan we dinsdagsavonds dansen in de Salle des Fêtes, onder leiding van een Schots echtpaar. 
We leren daar behalve de tango en de foxtrot, de meest vreemde dansen, zoals 'The White City Waltz', nooit van gehoord, maar iedereen schijnt hem te kennen. Dat heb je op zo'n Britse club.

Alsof dit alles niet genoeg is, hebben wij heden middag in de burcht van de markies van Carrabas, geklonken op de association in wording van onze bloedeigen Chapelle. Eindelijk gaat het er dan van komen. De adelijke heer A., laatste telg uit het roemruchte riddergeslacht, wiens grootvader de kapel zo'n 100 jaar geleden voor de symbolische som van 1 Frank had verkwanseld aan het episcopaat, m.a.w. aan de wilde spinnen, heeft eindelijk het initiatief genomen voor de oprichting van, jullie raden het al: een association. En wij zijn uitgenodigd daar zitting in te nemen.
Kunnen we eindelijk als Frater Frénantius en Soeur Sourir, de boel gaan exploiteren hier. Want dat is wel de bedoeling. Geld moet er in het laadje, anders zakt de tent in elkaar. Marimon's handen jeuken om de kapeldeur af te krabben en de Markies heeft al een gratis hoogwerker versierd om het houten klokhuis op te schilderen. 
Het zal nog een hele drukte worden op ons tot nu toe zo rustige erfje...