Gister zette de Markies van Carrabas de kapeldeur wijd open en vroeg mij of ik hem in de avond weer dicht wilde doen. Even lekker luchten. Ook maaide hij het gras er om heen. Hij verwachtte zeker stromen bezoekers op de dag van de Heilige Veelvuldigheid.
Stromen regen en veelvuldige onweersbuien zal hij bedoeld hebben, zoals voorspeld door de météo, maar daar zitten we nog steeds op te wachten, net als op de bezoekers.
Er zit danig de klad in het vrolijke Roomse leven. Als ik het mensen op de man af vraag, krijg ik vage antwoorden. Jaaaaa, geloven wel, daar mag geen twijfel over bestaan. Maar in wat precies, daar kom ik maar niet achter. In ieder geval niet in datgene wat ze voorgeschoteld krijgen. De abbé staat dus voor de kat zijn viool te orakelen in de zondagmis. De laatste bezoekers gaan er naar toe om hun neus te laten zien. En om de neuzen van anderen te bekijken. De pinkstermars die tot 1870 45 kilometer lang was, en die toen 'Le Grand Tour' heette, is in 1970 gereduceerd tot 'Le Petit Tour', maar was toch nog 18 km. en bij elk kruisbeeld hielden ze halt om er een bloemetje en een gebedje aan te besteden. Zo ben je wel een dagje zoet. De laatste editie was nog maar 8 km. Toch nog een heel eind als je de leeftijd van de 120 deelnemers op de krantenfoto bekijkt. En al die tijd zingen en bidden, ik geef het je te doen.Volgend jaar ga ik meelopen. Met tekstboek.
Camion met oplegger geladen met 6000 kippen rijdt pardoes de garage van een woonhuis binnen. De bewoners die lagen te slapen dachten dat er een vliegtuig door de geluidsbarrière ging. De chauffeur was een jochie van 22, die een malaise kreeg. Een witte streep malaise. Zal wel in slaap gevallen zijn. Maar waarom 's nacht rijden? Van zo ver kwam hij niet en zo ver moest hij ook niet. Hij was ongedeerd. Een groot deel van de kipjes overleefde het ongeval niet. De geredde kipjes werden overgeladen in een andere camion om hun weg naar het slachthuis ongedeerd voort te zetten.
Wat een geluksvogels!!
Relatief goed nieuws is, dat de kopers van ons huis die ons hadden aangeklaagd wegens verborgen gebreken, nog steeds het in termijnen te betalen bedrag aan de expert die zij erbij geroepen hadden, niet betaald hebben. Wij hopen dat zij het bedrag nooit bij elkaar krijgen en van de rechtzaak afzien. Na een telefoontje met oude buren, bleek dat de hele buurt ruzie met ze heeft en al een paar maal de politie in hebben moeten schakelen wegens hun a-sociaal gedrag. Arme buurt. Daar hebben wij ze maar mooi mee opgescheept. En onszelf ook.
Maar we kregen weer moed na dit bericht en zijn prompt naar de Mairie gestapt om een bouwvergunning voor de gîte aan te vragen.
Daar bleek de secretaresse al enig voorwerk gedaan te hebben. Zij had al een dossier aangelegd en dacht dat wij misschien niet eens een bouwvergunning nodig hadden. Gelijk belde zij de club die dat regelt op, waarvan de leden helaas in vergadering zaten. Maar de volgende morgen om 9 uur belde ze ons al met de mededeling dat onze zaak in beraad is bij desbetreffende instantie. En wij maar denken dat het de Mairie was die dwars lag. Nee, dat blijkt iemand anders...Maar ik heb zwijgplicht, want te veel mensen hier lezen mijn blog al met de vertaalmachine. De vijand leest mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten