Planten, vissen en knieën.

Deze week hebben we zowel barbaars weer gehad, met trui en omslagdoek winterdekbed verwarming weer terug aan, als slapen in de ligstoel eten in de zon tuinen en planten.

Sinds we de niet dienstdoende, zon wegnemende, lelijk groenuitgeslagen pergola hebben gesloopt, kunnen we hier van de laatste zonnestralen van de dag genieten en ons abendbrot eten.
In dit geval warm eten, aangezien we daar à midi geen tijd voor hadden, omdat we druk waren met plantjes inslaan in Sourdeval.
Achter dit raam sta ik mijnheer's maal te bereiden. Een daurade.

In Sourdeval hebben we het weer gedaan. We zouden geen plantjes meer kopen. Maar in zo'n omgeving is de verleiding heftig.

Een echtpaar, had zijn prachtige tuin voor het publiek opengesteld en verkopers van allerlei soort zelf gemaakte frutsels en zelf gekweekt groen, mochten daar hun nering slijten. 
Het weer hielp hen daarbij.

En daar gingen we weer..

Marimon koopt en ik plant. Heerlijke bezigheid, je omgeving opfleuren met al dat liefs. Maar des te meer je bezig bent, des te langer wordt de lijst met dingen die je nog doen wilt, want de fantasie gaat sneller dan de handen en benen bij elkaar. 
Zo houden we elkaar allemaal bezig en blijft de wereld draaien.

En we hebben kennis mogen maken met dr. Tshiakatumba Alphonse. Een heerlijke, relaxte, vrolijke Afrikaan uit de Kongo, afgestudeerd te Leuven. Hij sprak zelfs nog wat woorden Vlaams.

Dat kwam zo, Marimon had weer eens behoefte aan een hospitaalervaring. Dit maal de knie. Er schijnt zich een kyste vastgezet te hebben in de daar aanwezige holte, die last bezorgt bij het buigen en knielen. Dr. Tshiakatumba wil graag eens van binnen kijken, vandaar. Wij zien nu al naar een volgende ontmoeting uit en gaan hem dan ook vragen wat hij van koning Leopold vindt.
Hebben we weer eens wat anders om over te praten dan knieën.