Winter in aankomst op La Chapelle.

Dit soort weer was het de laatste week, des morgens bevroren en in de middag een heerlijke zon. Ik ben dan ook veel op het erf bezig geweest op het 'achterste veld', de naam zegt het al, een beetje ons stiefkindje. Inmiddels hadden de braamstruiken weer terrein gewonnen en de holle weg, die het achterterrein omzoomt was niet meer begaanbaar door met braamslierten omwikkelde, afgewaaide takken . Alles ligt nu netjes aan de gemeenteweg te wachten op afvoer naar de tri (als Marimon uitgehoest is). Dit zijn winterkarweitjes, want in de lente, en die staat zo weer voor je neus, heb je daar geen tijd voor. En het is heerlijk om te doen.

Het goede nieuws: De advokaat zegt dat onze zaak nog helemaal niet verloren is. Wij vechten terug!

Marimon en ik, hebben na rijp beraad besloten dat de nieuwe onderneming een poezenpension gaat worden. In de serre van de garage, die bestemd was als woonkeuken voor de gîte. Deze even op de lange baan geschoven dus, want we kunnen niet alles tegelijk. En daarna nog een camping. Maar tegen die tijd zijn we waarschijnlijk al dood. Altijd optimistisch blijven.

Wij gaan er binnenkort aan beginnen, even wachten tot Marimon uitgehoest is.

Ondertussen is hier de Kerstsfeer al overal aanwezig. Het dorp is versierd, de koek-en zopie is geplaatst en vanavond voor het eerst open. De gratis draaimolen hebben we nog niet gezien, morgen misschien.
Zondagmiddag komt het dorp met de voorbereidingen voor de Kerstversiering (waarmee ze vorig jaar een prijs gewonnen hebben), op de televisie. Gaan we met zijn allen kijken natuurlijk. Zelfs bij Leclerc vanmorgen voelden we enige verwachtingsvolle opwinding. Het wordt tijd om de kerstboom op te tuigen. Eerst nog eentje kopen, als Marimon uitgehoest is.

Ik lees Chocolat van Joanne Harris, dit maal in het Engels omdat ik deze taal een beetje op moet vijzelen met al die Engelsen hier. Ik heb het al eens gelezen, maar gelukkig heb ik geen geheugen, dus het verhaal is weer als nieuw.

Ik lees ook Het vierde gewas van Chris de Stoop, over de hoeve Flikweert in de Breskenspolder, die omgetoverd werd tot 't Hof Waterdunen en waaruit de bewoners mochten opkrassen omdat de polder recreatiegebied moest worden.

En ik heb vanmorgen gekocht, La Fille du Train, Het Meisje in de Trein van Paula Hawkins. in het Frans helaas want daar woon ik nu eenmaal.

De kippen beginnen behoorlijk te leggen en gedragen zich netjes. Ze zien er al een stuk beter uit. Het verfomfaaide verenpak uit de legbatterij is mooi opgestreken.

Ondertussen zijn Poesje en ik zijn samen aan het oefenen met selfies terwijl we luisteren naar Etudes van Chopin. Hij is daar zeer gevoelig voor. Dit is Poesje's eerste geslaagde selfie.