Een lekkere sappige biefstuk.

Als bonafide vegetariër heb je af en toe recht op een stukje vlees, vinden wij. Ditmaal een sappig faux-fileetje van Fred, onze dorpsslager, die eigenlijk Arnaud heet, maar die wij in huiselijke kring nog steeds Fred noemen naar de slager in Muiderberg.
We mogen aannemen dat dit stukje vlees toen het nog koe was, niet te ver heeft hoeven reizen om op ons bord te komen. Het blijft natuurlijk triest dat er een koe of zo'n leuk stiertje voor ons heeft moeten sterven, maar als niemand meer vlees zou eten, zou de koe als soort uitsterven, want wie gaat er nu als hobby koeien houden in zijn achtertuin? De melkkoe zal blijven bestaan als zodanig, maar waar moet je dan met de overgebleven stiertjes naar toe? In de versnipperaar, net als de haantjes? Daaarom blijven wij op zaterdag een stukje vlees eten.

Van de week een een pumpkinpie geprobeerd te maken van mijn laatste, al gedeeltelijk bevroren pompoen. Hij zag er wel aardig uit,  maar stond toch tegen, want een zoet smakend en toch hartig gekruid stuk taart valt niet te plaatsen in onze voedselacceptatiekwab.
De kippen hadden er geen moeite mee, ze hebben geen last van tegenwerkende hersenkwabben. 

Kipje is zeker al een maand aan het sukkelen. Het begon er mee dat zij omeletten legde, zonder dop. Daarna kwam de roereiperiode en uiteindelijk leek het of een hardgekookt ei haar achtereind verstopte. Zij werd steeds kaler en was zoetjes aan het doodgaan. Nu ben ik wel voor euthanasie, maar als ik die zelf moet uitvoeren bij mijn eigen kipje dat mij zo trouwhartig aankijkt, heb ik daar toch wel moeite mee. Bovendien kreeg ik niet de indruk dat zij leed. Nadat ze dagenlang niet gegeten of gedronken had en niet meer van haar nest gekomen was liep ze, oh verrassing! op een morgen toen ik de deur voor haar zusters opendeed, gewoon met de andere kippen mee naar buiten! Niks aan de hand. Een paar dagen later echter, had ze vrijwel al haar veren verloren, zakte ze door haar poten en liep ze te zwaaien als een dronkelap. Wat is dat nu weer? Met die beesten is het altijd wat. Die veren moeten wel snel aangroeien, want het gaat vriezen en ik ga geen rompertjes breien!

De badkamer, het levensproject van Marimon, is bijna klaar.

 En het wordt een pronkjuweeltje. Als zij (vrouwelijk: 'la salle de bain'), helemaal klaar is geven wij een inwijdingsfeestje. Mogen alle gasten om de beurt een douche nemen. Als het te lang duurt, kloppen we op de deur, net als in het badhuis vroeger.