Een paar dagen geleden zijn we op bezoek gegaan bij een hoog bejaard echtpaar dat we soms zien op de club in het dorp. Ik had ze al een poosje beloofd om langs te komen, sinds ik haar op een keer in haar moestuin zag scharrelen. Ik wist toen waar ze woonden en dat bleek hier maar 1 km vandaan te zijn. Zaterdagmorgen stapte ik tussen de buien door op de fiets en liep bij ze binnen. D.w.z., ik stapte de stal/schuur in waar hij in een donker hoekje aan zijn oude trekker zat te sleutelen. Hij wist niet wie ik was, herkende me niet, maar nam me terstond mee naar zijn vrouw, die binnen aan het aanrecht de mâche stond uit te pluizen. Zij herkende mij wel. Ze liet alles uit haar handen vallen, ik moest gaan zitten en gezellig zijn. Hij schoof ook aan. Ik maakte het bezoek kort maar beloofde diezelfde middag terug te komen met mijn époux ( mijn Marimon, maar ze wisten nog niet dat hij zo heette).
's Middags waren we terug. Te vroeg voor apéro-tijd, maar we kregen warme chocola (zonder vellen) en een speculaasje. Zij had er haar zondagse nieuwe roze jasschort voor aangetrokken en hij een colbert over zijn trui. Ze zaten helemaal klaar om ons te ontvangen en vertelden honderd uit. Hij minder, want hij was doof en wilde geen hoorapparaat (ik heb ook al zo'n last van mijn ogen).
Zij is halverwege de 80, hij 10 jaar ouder. Haar geheugen is nog uitstekend, en ze is totaal niet doof. Zij rijdt de auto, hij niet meer. Zijn ogen zijn slecht, hoewel hij een cataract behandeling heeft gehad. Haar ogen eigenlijk ook, ze moet aan een nieuwe bril, maar ja..Zij doet nog de hele moestuin, kookt, wast, veegt, verzorgt de lammetjes en de kipjes. Ze leven van de moestuin en een toute petite retraite. In de schuur liggen de stammetjes hoog opgestapeld. De keuken is heerlijk warm gestookt door de cuisinière à bois.
Het is er keurig netjes, ze hebben het helemaal voor elkaar. De lammetjes drentelen rond hun moeder in een ruime beschutte, maar van voren open stal. Ze heeft er 3 tegelijk gebaard, zonder tussenkomst van de véto en zonder complicaties, (dat scheelt weer centen). De lammetjes moeten wel wat worden bijgevoed, want 3 is te veel voor ma. Ze hebben vroeger een keuterboerderijtje gehad met 12 à 13 koeien maximaal, wat eenden en kippen voor de slacht, en waarschijnlijk een varken (dat heb ik niet gevraagd). Ik heb in het dorp gehoord dat hij her en der en overal hielp met oogsten en allerlei seizoenskarweitjes om wat bij te verdienen. Het zal geen vetpot geweest zijn, maar toch... ze leefden er van met 2 kinderen.
Wat is er toch gebeurd met de boeren? Mega stallen, 200 koeien, alle denkbare landbouwmachines, een tractor van 200.000 euro, en nog moeten ze groeien anders komen ze er niet. En dan ook nog tot hun nek in de schuld. Waar en wanneer is het mis gegaan?
Ik las dat er veel boeren denken aan zelfmoord, dat er zijn die slapen met hun geweer onder het bed omdat ze geen uitweg meer zien.
De enige angst van het bejaarde koppel dat wij bezochten was dat het rijbewijs in Frankrijk niet automatisch meer voor heel het leven zal zijn, maar dat er na een bepaalde leeftijd een medische keuring gevraagd gaat worden. -En hoe moet dat dan met mijn ogen-?, vroeg ze benauwd. Een nieuwe bril lijkt mij de meest eenvoudige oplossing.
En 's avonds stond er soep op het menu, zoals elke avond. De potten stonden al klaar voor de hele week. Een keer per week koken, geen rompslomp verder. Wat ze à midi eten weet ik niet. In ieder geval mâche, dat de hele winter door groeit. Met een stukje worst misschien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten